 |
| Νέα Δραχμή |
Σπύρος Στάλιας, οικονομολόγος, ΜΑ, Ph.D
πρ. Διευθύνων Σύμβουλος
Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς
Η προφανής απάντηση είναι ότι επιθυμούν οι ξένοι να διακατέχουν το νόμισμα μιας άλλης χώρας, επειδή θέλουν να την επισκεφτούν ως περιηγητές ή ως τουρίστες ή επειδή θέλουν να αγοράσουν προϊόντα αυτής της χώρας.
Ένας άλλος σημαντικός λόγος, είναι ότι τα ομόλογα της χώρας είναι ελαχίστου κινδύνου, και έτσι οι αποταμιεύσεις σε αυτά είναι και ασφαλείς και προσοδοφόρες.
Φυσικά, πολλές είναι οι χώρες στον κόσμο που δεν παράγουν προϊόντα, που οι υπόλοιπες χώρες θα επιθυμούσαν να αγοράσουν ή δεν έχουν να προσφέρουν κάτι το ιδιαίτερο, ως ιστορία ή ως φύση, σε ξένους επισκέπτες. Επίσης πολλών χωρών τα ομόλογα δεν είναι ασφαλή, είναι υψηλού κίνδυνου, έστω και αν προσφέρουν υψηλή απόδοση.
Τότε πολλά έθνη, που δεν επιθυμούν τα υπόλοιπα έθνη στον κόσμο να διακρατούν το νόμισμα τους, υιοθετούν πολύ επικίνδυνους τρόπους να βρουν ξένο συνάλλαγμα.
Αυξάνουν τα επιτόκια στα ομόλογα τους, έτσι ώστε να έχουν υψηλή απόδοση και ταυτόχρονα προσδένουν το νομίσματα τους σε κάποιο νόμισμα που είναι ισχυρό.
Αυτό σημαίνει ότι οι αποδώσεις, οι τόκοι των ομόλογων, και το κεφάλαιο με την λήξη των ομόλογων, θα καταβάλλεται στο ξένο σταθερό νόμισμα, στο όποιο έχει προσδεθεί το εγχώριο νόμισμα, ας πούμε δολάριο, ευρώ. Αυτό δεν βοηθά μακροχρονίως και οδηγεί σε φαύλο κύκλο δανεισμών και σε πτώχευση.
Ακόμα χειρότερα μερικές χώρες υιοθετούν ξένο νόμισμα. Αυτό πάλι δεν βοήθα καθόλου. Οδηγεί σε φτώχεια τον πληθυσμό, σε βαρύ δανεισμό και στο τέλος σε πτώχευση και εις το διηνεκές σε υποτέλεια. Είναι η περίπτωση της χώρας μας.
Άρα υπάρχει αδιέξοδο.
Φυσικά όχι. Αν ένα έθνος, που εκδίδει το δικό του νόμισμα, και θετει ως πρωταρχικό στόχο, μέσω της εσωτερικής ζήτησης, την πλήρη απασχόληση όλων των πόρων της οικονομίας της, ανθρώπινους και φυσικούς, και την παράγωγη αυτών καταναλώνει, ποτέ, μα ποτέ, δεν θα έχει ποτέ πρόβλημα. Και επειδή ζούμε σε παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον το νόμισμα του θα το αφήνει να διακυμαίνεται ελεύθερα στις αγορές.
Οίκοθεν νοείται ότι αυτό απαιτεί αδιάφθορο πολιτικό προσωπικό, ισχυρή κεντρική τράπεζα, αποτελεσματική δημόσια διοίκηση, αυστηροτάτη φορολογική πολιτική για την προστασία της αξίας του νομίσματος ως εσχάτου μέσου, συνετή νομισματική πολιτική, καινοτόμο ιδιωτικό τομέα. Αν αυτά γίνουν το έθνος πάντα θα βρίσκει ξένο συνάλλαγμα για τις ανάγκες του, και οι ξένοι θα επιθυμούν να διακρατούν το νόμισμα του.
Νικήστε το φόβο σας να υποδεχτούμε το Εθνικό μας Νόμισμα.
Νικήστε το φόβο σας να υποδεχτούμε το Εθνικό μας Νόμισμα.
Η προφανής απάντηση είναι ότι επιθυμούν οι ξένοι να διακατέχουν το νόμισμα μιας άλλης χώρας, επειδή θέλουν να την επισκεφτούν ως περιηγητές ή ως τουρίστες ή επειδή θέλουν να αγοράσουν προϊόντα αυτής της χώρας.
Ένας άλλος σημαντικός λόγος, είναι ότι τα ομόλογα της χώρας είναι ελαχίστου κινδύνου, και έτσι οι αποταμιεύσεις σε αυτά είναι και ασφαλείς και προσοδοφόρες.
Φυσικά, πολλές είναι οι χώρες στον κόσμο που δεν παράγουν προϊόντα, που οι υπόλοιπες χώρες θα επιθυμούσαν να αγοράσουν ή δεν έχουν να προσφέρουν κάτι το ιδιαίτερο, ως ιστορία ή ως φύση, σε ξένους επισκέπτες. Επίσης πολλών χωρών τα ομόλογα δεν είναι ασφαλή, είναι υψηλού κίνδυνου, έστω και αν προσφέρουν υψηλή απόδοση.
Τότε πολλά έθνη, που δεν επιθυμούν τα υπόλοιπα έθνη στον κόσμο να διακρατούν το νόμισμα τους, υιοθετούν πολύ επικίνδυνους τρόπους να βρουν ξένο συνάλλαγμα.
Αυξάνουν τα επιτόκια στα ομόλογα τους, έτσι ώστε να έχουν υψηλή απόδοση και ταυτόχρονα προσδένουν το νομίσματα τους σε κάποιο νόμισμα που είναι ισχυρό.
Αυτό σημαίνει ότι οι αποδώσεις, οι τόκοι των ομόλογων, και το κεφάλαιο με την λήξη των ομόλογων, θα καταβάλλεται στο ξένο σταθερό νόμισμα, στο όποιο έχει προσδεθεί το εγχώριο νόμισμα, ας πούμε δολάριο, ευρώ. Αυτό δεν βοηθά μακροχρονίως και οδηγεί σε φαύλο κύκλο δανεισμών και σε πτώχευση.
Ακόμα χειρότερα μερικές χώρες υιοθετούν ξένο νόμισμα. Αυτό πάλι δεν βοήθα καθόλου. Οδηγεί σε φτώχεια τον πληθυσμό, σε βαρύ δανεισμό και στο τέλος σε πτώχευση και εις το διηνεκές σε υποτέλεια. Είναι η περίπτωση της χώρας μας.
Άρα υπάρχει αδιέξοδο.
Φυσικά όχι. Αν ένα έθνος, που εκδίδει το δικό του νόμισμα, και θετει ως πρωταρχικό στόχο, μέσω της εσωτερικής ζήτησης, την πλήρη απασχόληση όλων των πόρων της οικονομίας της, ανθρώπινους και φυσικούς, και την παράγωγη αυτών καταναλώνει, ποτέ, μα ποτέ, δεν θα έχει ποτέ πρόβλημα. Και επειδή ζούμε σε παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον το νόμισμα του θα το αφήνει να διακυμαίνεται ελεύθερα στις αγορές.
Οίκοθεν νοείται ότι αυτό απαιτεί αδιάφθορο πολιτικό προσωπικό, ισχυρή κεντρική τράπεζα, αποτελεσματική δημόσια διοίκηση, αυστηροτάτη φορολογική πολιτική για την προστασία της αξίας του νομίσματος ως εσχάτου μέσου, συνετή νομισματική πολιτική, καινοτόμο ιδιωτικό τομέα. Αν αυτά γίνουν το έθνος πάντα θα βρίσκει ξένο συνάλλαγμα για τις ανάγκες του, και οι ξένοι θα επιθυμούν να διακρατούν το νόμισμα του.
Νικήστε το φόβο σας να υποδεχτούμε το Εθνικό μας Νόμισμα.
Το ευρώ είναι ο θάνατός μας.
Τίποτα, σας διαβεβαιώ, δεν μπορεί του ευρώ να μας διασφαλίσει, ούτε την υγεία, ούτε την παιδεία, ούτε την άμυνα, ούτε τους μισθούς, ούτε τις συντάξεις, πολλώ δε μάλλον την ανάπτυξη και την απασχόληση. Μπορεί να μας εξασφαλίσει μόνο την υποτέλεια μέσω του σύριζα, της νδ, του πασόκ, της χρυσής αυγής, του ποταμιού και του κκε. Στείλτε στα υπόγεια της ιστορίας όλη αυτή την τσογλαναρία!