 |
| Πολύ φοβάμαι ότι η πενταετία 2020-2025 θα μας βρει παντελώς απροετοίμαστους |
Η δεκαετία 2010-2020 είναι η δεκαετία της επίθεσης του καπιταλιστή Κυρίου της παραγωγής και του χρήματος κατά των μισθωτών
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Η δεκαετία 2010-2020 είναι η δεκαετία της επίθεσης του καπιταλιστή Κυρίου της παραγωγής και του χρήματος κατά των μισθωτών της εκτέλεσης, ενεργών και συνταξιούχων (κρατικού, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα) και κατά των αυτοαπασχολούμενων και μικρομεσαίων παραγωγικών, μεταποιητικών και εμπορικών επιχειρήσεων. Οι επιδιώξεις του είναι τρεις και σαφείς: να μειώσει μεροκάματα, μισθούς, επιδόματα και συντάξεις για να αυξήσει τα κέρδη Του, τα οποία τείνουν, λόγω της παγκόσμιας επιβράδυνσης και στασιμότητας, άρα παροξυσμού του ανταγωνισμού, να μειώνονται· να αρπάξει τον πλούτο που καρπούνται αυτοαπασχολούμενοι και μικρομεσαίοι – για να αυξήσει, και πάλι, τα κέρδη Του και τον πλούτο Του· τέλος, να συρρικνώσει το Κράτος, καταργώντας οργανισμούς, πουλώντας κρατική ιδιοκτησία, μειώνοντας τον αριθμό των υπαλλήλων, περικόπτοντας τον μισθό τους, περιορίζοντας τις δαπάνες ώστε να μειωθούν οι δαπάνες και άρα να περιοριστεί κι άλλο η φορολογία των μεγάλων καπιταλιστικών, εξαγωγικών και μη, επιχειρήσεων – για να αυξήσει, και πάλι, τα κέρδη Του και τον πλούτο Του.
ΤΑ πρώτα αποτελέσματα αυτής της επίθεσης είναι σαφή και τα ζούμε ήδη κατά τη διάρκεια της πενταετούς επίθεσης – πολύ θετικά μεν για τον Κύριο καπιταλιστή, αρνητικά δε για τους παντοίους Υποτελείς Του. Οι Υποτελείς δεν μπόρεσαν να αποκρούσουν την επίθεση – ο Κύριος το γνώριζε πολύ καλά αυτό πριν εξαπολύσει τη δριμεία και αδίστακτη και ανηλεή επίθεσή Του – και ούτε στο μέλλον θα μπορέσουν. Τα μεροκάματα, οι μισθοί, τα επιδόματα και οι συντάξεις μειώθηκαν – αλλά θα μειωθούν κι άλλο. Όχι μόνο για να αυξηθούν τα κέρδη αλλά, με την λιτότητα και την καταναλωτική υποχώρηση, και για να εξαφανιστούν από προσώπου κοινωνίας οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικρομεσαίοι. Τέλος, ο αριθμός των κρατικών και δημόσιων υπαλλήλων μειώθηκε, όπως και ο μισθός τους αλλά θα μειωθεί κι άλλο, και ο αριθμός των υπαλλήλων και ο μισθός τους.
ΩΣΤΕ η επίθεση δεν έχει λήξει, συνεχίζεται. Θα συνεχιστεί τα επόμενα πέντε χρόνια (2016-2020), έως ότου πραγματοποιηθούν οι τρεις στόχοι της επίθεσης. Η επίθεση του τρίτου τριετούς μνημονίου θα λήξει το 2018 και αμέσως θα υπάρξει και τέταρτο, το θεωρώ τόσο βέβαιο όσο ότι σε δύο ώρες ο ήλιος θα ανατείλει – για λόγους που θα τους εκθέσω ευθύς αμέσως. Υπάρχει στα χέρια των Υποτελών ακόμα ένας πλούτος που μας επιτρέπει να αντιμετωπίζουμε τις συνέπειες της επίθεσης: η μείωση μισθών και συντάξεων έχει επιφέρει μια αξιοσημείωτη μείωση της κατανάλωσης, έναν εξορθολογισμό της φτώχειας αλλά η ζωή συνεχίζεται, η ανεργία αντιμετωπίζεται από την οικογένεια, πολλοί μικρομεσαίοι έχουν ακόμα λίπος και το καταναλώνουν, οι πελάτες τους συνεχίζουν να τους επισκέπτονται, αν και πολύ λιγότεροι. Στην καλύτερη περίπτωση, βγάζουν τα έξοδά τους και επιβιώνουν, μόλις θα δουν τις πρώτες ζημιές, αν μπορούν, θα το κλείσουν το μαγαζάκι.
ΤΟ 2021 όμως, με τη λήξη και της τέταρτης επίθεσης (μνημονίου) τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά.
Τα μεροκάματα και οι συντάξεις θα μειωθούν τόσο ώστε σε συνδυασμό με την αύξηση του αριθμού των ανέργων και τον θάνατο πολλών συνταξιούχων η ανεργία δεν θα αντιμετωπίζεται από την οικογένεια. Η μείωση του μεροκάματου, του μισθού και της σύνταξης, η γενικευμένη λιτότητα, θα δώσει τη χαριστική βολή στην πλειονότητα των αυτοαπασχολούμενων και των μικρομεσαίων, οι οποίοι θα κλείσουν, με αποτέλεσμα να αυξηθεί κι άλλο ο αριθμός των ανέργων. Εικάζω βάσιμα ότι το 2025 η ανεργία θα αγγίξει το 35-40%.
ΕΝΑ πολύ μεγάλο μέρος του υλικού πλούτου, τα ακίνητα εννοώ (σπίτια, καταστήματα, γραφεία, επιχειρήσεις, χωράφια) θα αρπαχτεί από τις Τράπεζες και το Κράτος. Ο αριθμός των άστεγων και των παντελώς εξαθλιωμένων θα αυξηθεί κατακόρυφα, θα κινηθεί παράλληλα με τον αριθμό των ανέργων. Ένα πολύ μεγάλο μέρος των μικρομεσαίων αγροτών (γεωργών και κτηνοτρόφων) θα χαθεί, είτε λόγω θανάτου είτε λόγω χρεοκοπίας, με αποτέλεσμα να μειωθεί κατά πολύ η ποσότητα της παραγόμενης τροφής και να αυξηθεί η εξάρτηση από τις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά.
ΘΑ πρέπει να συνυπολογίσουμε ακόμα ότι η καπιταλιστική επιβράδυνση, στασιμότητα και ύφεση θα είναι μόνιμα φαινόμενα, που θα διακόπτονται από σύντομες περιόδους μικρής ανάκαμψης, με αποτέλεσμα να οξύνεται διαρκώς και συνεχώς ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός, όπου ανταγωνισμός σημαίνει ο θάνατός σου, η ζωή μου, σημαίνει δηλαδή εξόντωση, οικονομική και κοινωνική. Όσοι και όσες περιμένουν ανάπτυξη της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας θα περιμένουν επί ματαίω. Είστε βέβαιοι, βέβαιες ότι θα υπάρχει ευρωζώνη και εβρό το 2025, ότι το 2019 ή το 2024 θα γίνουν ευρωεκλογές; Εγώ δεν είμαι καθόλου βέβαιος.
ΘΑ πρέπει να συνυπολογίζουμε ακόμα και την εξέλιξη της καπιταλιστικής τεχνικής, κυρίως της ρομποτικής και της νανοτεχνολογίας που θα συμβάλει στην αύξηση του αριθμού των ανέργων, σε παγκόσμιο αλλά και σε εθνικό επίπεδο. Ας λάβουμε υπόψη μας και την κλιματική αλλαγή και την πιθανότητα της μείωσης της παραγόμενης ποσότητας τροφής και την εξάντληση των αποθεμάτων. Ας μην ξεχάσουμε και τους τοπικούς πολέμους και τον τεράστιο αριθμό των προσφύγων, που φεύγουν από τον τόπο τους για να μην πεθάνουν από την πείνα και τον πόλεμο για να πάνε σε περιοχές που σήμερα είναι πλούσιες, δεν θα είναι όμως αύριο.
ΕΤΣΙ βλέπω, φίλες και φίλοι, την παγκόσμια κατάσταση κατά την δεκαετία 2020-2030. Μετά το 2030 δεν μπορώ να δω τίποτα απολύτως – εάν μπορείτε εσείς, πολύ ευχαρίστως να σας ακούσω και να σας διαβάσω. Η ελληνική κοινωνία και οικονομία δεν μπορεί να ακολουθήσει ή να χαράξει ένα δικό της δρόμο, είναι παντελώς αδύνατον, ως αναπόσπαστο τμήμα του παγκόσμιου καπιταλισμού. Η δεκαετία 2020-2030 θα είναι μια δεκαετία γενικευμένης ανεργίας, φτώχειας, εξαθλίωσης, ανέχειας, απελπισίας και απόγνωσης.
Όποιος δεν εγκαταλείψει το παρελθόν και γαντζωθεί από αυτό θα πεθάνει
ΘΑ είναι όμως αναπόφευκτα και περίοδος μεγάλων αλλαγών – οικονομικών, πολιτικών, κοινωνικών, πνευματικών, λογοτεχνικών, φιλοσοφικών, πολιτισμικών και πολιτιστικών. Αξίες και αντιλήψεις και πρακτικές και ιδεολογίες θα εγκαταλειφθούν και θα εμφανιστούν εμβρυακώς νέες. Όποιος δεν εγκαταλείψει το παρελθόν και γαντζωθεί από αυτό θα πεθάνει – ποικιλοτρόπως. Οι Υποτελείς θα αντιμετωπίσουν πολύ μεγάλες δυσκολίες, λόγω της κοινωνικής αδράνειας, λόγω της καταστροφής που έχουν υποστεί από την ανεργία και την αναγκαστική απραξία. Θεωρώ κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα ξεσπάσουν εξεγέρσεις ( θα ηττηθούν ασφαλώς) που ο Δεκέμβρης του 2008 θα φαίνεται ένα πολύ σύντομο επεισόδιο. Θα καούν υπουργεία, αστυνομικά τμήματα, σχολεία, εκκλησίες, εφορίες, εμπορικά καταστήματα, τράπεζες, θα καούν ολόκληρες συνοικίες, θα υπάρξει επέμβαση ελληνικού και ευρωπαϊκού στρατού. Την δε υστερόχρονη ανέχεια και καταστολή δεν θέλω ούτε να την σκέφτομαι.
ΜΕ απασχολεί πολύ έντονα και καθημερινά το εάν μπορούμε να προετοιμαστούμε και πως μέχρι το 2020, ώστε να μην μας πιάσει ο Κύριος στον ύπνο. Από τη μια είμαι απαισιόδοξος – έχοντας κατά νου την κεντρική ιδέα της σχολής της Φραγκφούρτης: ο καπιταλισμός παράγει και συγκροτεί ένα υποκείμενο το οποίο δεν μπορεί να δει πέραν του υπάρχοντος. Είναι, ο Νίτσε το λέει, σαν ένα ζώο που είναι δεμένο με σχοινί σε παλούκι και αναγκάζεται να κινείται και να βόσκει μέσα σε ασφυκτικά χωρικά πλαίσια.
ΑΠΟ την άλλη είμαι βέβαιος ότι υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός, γύρω στους 500.000, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, που σκέφτονται και ζουν, όσο και όπως μπορούν, διαφορετικά και είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα μαγιά. Σήμερα είναι διασκορπισμένοι, από όλες τις απόψεις, αλλά θα αναγκαστούν αύριο να βρεθούν και να συνεργαστούν. Εάν δεν το κάνουν, θα υπογράψουν την θανατική τους καταδίκη, τόσο σοβαρά είναι τα πράγματα. Εάν το κάνουν, θα αλλάξουν την Ιστορία.
ΤΙ να κάνουν δηλαδή; Να συγκροτήσουν μια κοινότητα του κοινωνικού πολέμου που θα θέσει τα θεμέλια για μια ευρωπαϊκή Αριστερά που αφενός θα διακηρύξει ότι δεν θα κυβερνήσει ποτέ, ότι μόνο με τη μείωση του χρόνου εργασίας μπορεί να επιλυθεί η ανεργία, ότι ο παγκόσμιος πλούτος είναι τεράστιος και αρκεί και να ζήσουμε όλοι και όλες αξιοπρεπώς και να αντιμετωπίσουμε τα πολλά και παγκόσμια οξυμένα κοινωνικά προβλήματα και αφετέρου θα συμβάλει στην επέκταση της συμβίωσης και της συνεργασίας μέσα στη ζωή, σήμερα, όχι μετά από πολλά χρόνια, ξεκαθαρίζοντας ότι άλλες κοινωνικές σχέσεις θα πρέπει να εκληφθούν ως σημείο εκκίνησης και όχι ως όραμα και προσδοκία, ότι η ισότητα, η συνεργασία και η ελευθερία δεν διεκδικούνται και δεν χαρίζονται αλλά ασκούνται και επιβεβαιώνονται εδώ και τώρα.
Ξημερώνει. Σηκώνομαι να ζυμώσω. Μετά θα σκάψω και θα φυτέψω μπρόκολα, λάχανα, λάχανα Βρυξελλών, σπανάκι, ρόκα και μαρούλια. Μετά θα χωρίσω τα ψωμιά και θα ανάψω τον φούρνο. Θα βάλουμε τη μαρμελάδα σύκο σε βάζα. Θα μαζέψουμε ντοματάκια, θα τα κόψουμε στη μέση και θα τα απλώσουμε στον ήλιο, για να τα κάνουμε λιαστά. Θα πατήσουμε ένα μεγάλο κουβά σταφύλια για να πάρουμε τον μούστο και να κάνουμε μουσταλευριά και μουστουκούλουρα. Θα φουρνίσουμε και κατά τις εντεκάμιση θα ξεφουρνίσουμε. Μετά θα πάω στο βουνό, στο μαντρί, να πάρω το γάλα – άμα φάτε το κατσικίσιο τυρί που φτιάχνουμε, χλωροτύρι, φρέσκο τυρί, θα καυλώσετε ψυχικώς και σωματικώς και πνευματικώς. Και κατά τις δώδεκα θα πάμε όλοι μαζί, με τον αδερφό μου που μας επισκέπτεται για λίγες μέρες, να πιούμε κάνα τσιπουράκι κάτω από το πλατάνια της πλατείας.
in Πανταχού Απουσία
http://www.badarts.gr/