του Δημήτρη Καζάκη
Κάποτε υπήρχαν δεξιοί που αντιλαμβάνονταν ότι δεν ήταν το ΕΑΜ που οδήγησε σε εθνικό διχασμό και εμφύλιο, αλλά ο διαρκής διωγμός του. Κάποτε υπήρχαν επιφανείς δεξιοί που ήξεραν να ξεχωρίζουν τις ιδεολογικές διαφορές ανάμεσα στους πατριώτες και σέβονταν τον πατριωτισμό του ΕΑΜ και των κομμουνιστών που προτωστάτησαν σ’ αυτό.
Ένας από αυτούς ήταν ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος (1902-1986), λόγιος με εξαίρετο έργο, αλλά ταγμένος στην κυβέρνηση του Καίρου κατά την διάρκεια του πολέμου. Το γεγονός αυτό τον έφερε σε σύγκρουση με το ΕΑΜ, ιδίως μετά την απελευθέρωση. Έγινε πρωθυπουργός δυο φορές. Τη πρώτη φορά το 1945 καθώς η χώρα σφάδαζε κάτω από την αρβύλα των Εγγλέζων, οι οποίοι την οδηγούσαν ολοταχώς προς τον εμφύλιο. Και την άλλη το 1967 ως αρχηγός της ΕΡΕ, λίγο πριν επιβληθεί η αμερικανοκίνητη χούντα. Μεταπολιτευτικά εξελέγη δύο φορές ανεξάρτητος βουλευτής συνεργαζόμενος με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας το 1977 και 1981.