Χωρίς να θέλω να απογοητεύσω τις όποιες προσδοκίες ενδεχομένως έχετε επενδύσει κάποιοι, στο πρόσωπο της κ. Ζωής Κωνσταντοπούλου, έχω διαπιστώσει ότι παίζει με την ίδια μέθοδο που παίζει και η κυβέρνηση το παιχνίδι της «σκληρής διαπραγμάτευσης»,μόνο που το κάνει σε προσωπικό επίπεδο με την βοήθεια πάντα των ΜΜΕ ένθεν κα κείθεν.Το παραμύθι της σκληρής διαπραγμάτευσης.
Από τις 20 Φλεβάρη(γράμμα Βαρουφάκη) μέχρι την ώρα που γράφω έχουμε βομβαρδιστεί κυριολεκτικά από τους κυβερνητικούς παράγοντες ότι η κυβέρνηση κάνει σκληρή διαπραγμάτευση παλεύοντας με τους κακούς εταίρους στα σαλόνια της ΕΕ.
Αυτό προκαλούσε στον λαό (ιδίως στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ) ένα αίσθημα συμπόνιας και αλληλεγγύης για τους ιππότες στρογγυλής τραπέζης της κυβέρνησης.
Ακούγονταν (και ακούγονται ακόμα) από ορισμένους φράσεις του στιλ:
«Μα δεν βλέπεις ότι οι άνθρωποι διαπραγματεύονται σκληρά»; Η
«Μα γιατί βιάζεσαι δεν βλέπεις ότι παλεύουν μόνοι εναντίον όλων»;
Τα συστημικά ΜΜΕ χτυπούν μεν την κυβέρνηση, (το πόσο θα το κρίνετε εσείς), αλλά δεν αμφισβητούν ότι η κυβέρνηση διαπραγματεύεται και ότι την πολεμούν οι ανάλγητοι εταίροι.
Μέχρι που ο ίδιος ο Βαρουφάκης σε μια κρίση (ειλικρίνειας ή θράσους;) Μας είπε μιλώντας στην εκπομπή Ενικός του κ. Χατζηνικολάου ότι ούτε λίγο ούτε πολύ, «Καμία διαπραγμάτευση δεν γίνεται στα eurogroups.Απλά έχει κάθε συνομιλητής δέκα λεπτά τοποθέτησης και μετά βγάζουν κοινό ανακοινωθέν. Οι αποφάσεις παίρνονται αλλού! Από κάποια σκοτεινά κέντρα τεχνοκρατών»!!!
Δεν θα χρησιμοποιήσω την κλισαρισμένη φράση «Τι δεν καταλαβαίνεις;». Θα κάνω έκκληση στην κοινή λογική του κάθε αναγνώστη να κρατήσει στο μυαλό του αυτή την παραπειστική μεθοδολογία θυματοποίησης που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση. Η οποία δεν μου φαίνεται καθόλου τυχαία, απλά είναι μία κακοσχεδιασμένη στρατηγική προπαγάνδας,που σε σύντομο χρονικό διάστημα αποκαλύπτεται, σε όσους διαθέτουν καθαρό μυαλό.
Το προσωπικό παραμύθι της κυρίας Προέδρου.
Ένα από τα πιο προβεβλημένα πρόσωπα αυτής της κυβέρνησης είναι και η πρόεδρος της βουλής η οποία το τελευταίο διάστημα δέχεται πολλαπλές επιθέσεις από τα συστημικά ΜΜΕ.
Από το περίφημο περιστατικό στο βενζινάδικο της Αιδηψού, μέχρι την στημένη από αστυνομικούς(κατά δική της εκτίμηση) δημοσιογραφική παρουσία κατά την προσέλευση της στο συνήγορο του πολίτη.
Με μία απλή αντικειμενική παρατήρηση της πορείας της κ. Κωνσταντοπούλου από την ημέρα που εξελέγει πρόεδρος της βουλής μέχρι σήμερα, ο καθένας μπορεί να δει ότι η Ζωή, δεν χάνει ευκαιρία να αυτοπροβληθεί μέσα από εντυπωσιακές πολιτικές ομιλίες, εμφανίσεις, παρεμβάσεις, δηλώσεις,δημιουργίες επιτροπών στις οποίες αυτοδίκαια προΐσταται, κλπ.
Για το φιάσκο της γνωστής «Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους» έχει αποκαλυπτικά μιλήσει η κ. Ζωή Γεωργαντά. Είναι μια μάζωξη γνωστών ονομάτων υπό την ηγετική παρουσία της κυρίας Κωνσταντοπούλου, ως μία ακόμα λαμπρή σελίδα στο βιογραφικό της, που τα αποτελέσματά της θα φανούν ως προσωπική επιτυχία της, άσχετα με το όποιο κοινωνικό αντίκρισμα θα έχουν.
Όλοι όσοι παρακολουθούμε τα πολιτικά τεκταινόμενα γνωρίζουμε ότι όταν το σύστημα θέλει να σε παροπλίσει, απλά δεν σε παίζει!
Με την κυρία Ζωή έχουμε το αντίθετο! Πρώτη μούρη σε όλα τα γεγονότα είτε αφορά στην αρμοδιότητα της είτε όχι.
Και το παράδοξο είναι ότι τις περισσότερες φορές ασχολούνται με την «καλή η κακή» συμπεριφορά της παρά με την αιτία υπέρ της οποίας υποτίθεται έκανε την παρέμβαση. Όπως στην περίπτωση με την πορεία των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία και την παρέμβασή της Ζωής στο διοικητή των αστυνομικών δυνάμεων που τους εμπόδιζαν να προχωρήσουν προς το Κοινοβούλιο, κλείνοντας τον δρόμο με τις γνωστές κλούβες.Θυμάται κανείς ποια ήταν τα αιτήματα των εργαζομένων;
Τα μέσα παίζουν με ειρωνείες και επικρίσεις από τους μεν, αντεπίθεση και υπεράσπιση από τους δε. Αλλά σε κάθε περίπτωση κεντρικό πρόσωπο η κυρία Πρόεδρος. Ποιος αβαντάρει ποιόν;
«Μη σε νοιάζει τι λένε οι άλλοι για σένα, αρκεί να λένε σωστά το όνομά σου». Κι όποιος κατάλαβε,κατάλαβε.
Το προφανές είναι ότι το σύστημα «δεν την πάει»τη Ζωή.
Όμως πίσω από τα προφανή έχει πλέον αρχίσει να διαφαίνεται μια άλλη πραγματικότητα. Η κυρία Ζωή, προαλείφεται για ηγέτης η αν το θέλετε για εναλλακτική λύση του συστήματος, με ολίγη από δικαιοσύνη και μπόλικες φανφάρες, από αυτές που σαγηνεύουν εύκολα τους λαϊκίζοντες ψηφοφόρους. Παίζει αρκετά με το πατριωτικό συναίσθημα του λαού ( είναι γνωστές οι άριστες σχέσεις της με την κυρία Ραχήλ Μακρή), κάνει υπερκομματικές δηλώσεις,( διευκολύνει ο θεσμικός της ρόλος), και προβάλλεται ως υπερασπιστής των αδυνάτων, προτάσσοντας τα «στήθη της στα ΜΑΤ».
Ήδη έχει δημιουργηθεί ένα μεγάλο φαν κλαμπ στο πρόσωπό της, μεγαλύτερο κι από αυτό του Γιανη Βαρουφάκη!
Σε κάθε περίπτωση όμως η προσπάθειες θυματοποίησης της, από τον πόλεμο που της κάνουν τα ΜΜΕ, όπως η τελευταία με την προσέλευσή της στο συνήγορο του πολίτη, είναι τόσο κραυγαλέα επιτηδευμένες,(όπως και οι λοξές ματιές στην κάμερα και το συνεχές στρώσιμο των μαλλιών της),που με άλλα δυο τρία τέτοιου τύπου περιστατικά θα την πάρει στο ψιλό και η κολλητή της η Ραχήλ.
Η ίδια λοιπόν, ακολουθεί μια παράλληλη επικοινωνιακή τροχιά με αυτή της κυβερνητικής διαπραγμάτευσης. Μόνο που γίνεται σε προσωπικό επίπεδο. Η αποδόμηση της στη συνείδηση του λαού, θα είναι αντίστοιχη της κυβερνητικής.
Είναι θλιβερή η ταχύτητα με την οποία αποδομούνται τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και σε αυτόν τον κατήφορο δεν μπορεί να τους σώσει η οποιαδήποτε ανατρεπτική ρητορική.
Δυστυχώς τα χέρια τους έχουν ήδη βαφτεί με το αίμα του λαού, που μέσα από τις μεγάλες προσδοκίες που του έταξαν, συνθλίβεται σε μια διαδικασία αναμονής, παρόμοια με τον άνθρωπο που πνίγεται και περιμένει ελπίζοντας,με το χέρι απλωμένο έξω από το νερό.Μέχρι πότε;
Γιάννης Αθανασιάδης