 |
| Nα σταθώ στο πόδια μου |
Το videoclip του τραγουδιού κοντεύει τις 100.000 θεάσεις, σε λιγότερο από 24 ώρες
Μόλις χθες ο φίλος FAROS σας έδωσε ένα κρητικό τραγούδι » Να σταθώ στα πόδια μου »του Λεωνίδα Μπαλάφα και του Γιώργου Νικηφόρου Ζερβάκη. Το videoclip του τραγουδιού κοντεύει τις 100.000 θεάσεις, σε λιγότερο από 24 ώρες που έχει ανεβεί και έχει πάρει πάνω από 2000 Like.Δεν ξέρω αν οι δημιουργοί του είχαν συγκεκριμένο σκοπό (εκτός εννοείται την πώληση) και ιδιαίτερα ως προς τα κρυφά και αποκρυφιστικά νοήματα που περνούν, αλλά μετά από 16 φορές που έχω ακούσει και αναλύσει το τραγούδι θα κάνω μια γρήγορη προσπάθεια να σας δείξω τι έχω εντοπίσει και εδώ είμαστε να ακούσουμε και τις δικές σας απόψεις. H αλήθεια είναι ότι ότι το τραγούδι και κυρίως το VIDEOCLIP ξυπνούν…
1) Για κάποιον περίεργο (στην αρχή) λόγο το τραγούδι «έγραψε» κατευθείαν στον μικρό μου εγκέφαλο, ενεργοποίησε νευρώνες. Από μουσική είμαι τελείως άσχετος, αλλά φίλος μουσικός μου είπε ότι απλά βαράει σε συχνότητες που «ξυπνούν» τον εγκέφαλο. Το δε είδος της μουσικής (πεντοζάλης) μοναχά τυχαίο δεν είναι και θα εξηγήσουμε αργότερα.
2) Η πεταλούδα στο τζάμι. Για την πεταλούδα θα έπρεπε να φτιάξουμε όχι άρθρο αλλά άρθρα. Είναι πολύ μεγάλο το θέμα… Εν περιλήψει η πεταλούδα είναι από τα πλέον αποκρυφυστικά μηνύματα. Από την αρχαία Ελλάδα, εως το Χριστιανισμό και σε όλες τις θρησκείες αλλά και δόγμα ανά τον κόσμο έχει παρεμφερές νόημα. Συμβολίζει την ψυχή! Συμβολίζει την μετάλλαξη της ψυχής που από αχόρταγη κάμπια καταλήγει στο αισθητικό κάλος. Είναι λοιπόν η αλλαγή… από τη σκλαβιά (κουκούλι) στην ελευθερία!!!
3) Το άγαλμα της θεάς Νίκης της Σαμοθράκης. Για όσους δεν γνωρίζουν το άγαλμα της Θεάς Νίκης, βρισκόταν στο Ιερό της Σαμοθράκης. Το ιερό της Σαμοθράκης ήταν αφιερωμένο στους Καβείρους, θεότητες της γονιμότητας, οι οποίοι προστάτευαν τους ναυτικούς και έδιναν δύναμη σε όσους πολεμούσαν. Η τοποθέτηση του αγάλματος της Νίκης σε ένα ακρόπλωρο αποτελούσε θρησκευτική πράξη απόδοσης φόρου τιμής σ’ αυτές τις θεότητες για τη βοήθεια που προσέφεραν στους νικητές.Η Νίκη στην αρχαία ελληνική θρησκεία και μυθολογία ήταν η προσωποποίηση της νίκης, της επικράτησης επί των αντιπάλων.
4) Ο πεντοζάλης (ι), ο χορός που αρχίζει μόλις αποφασίζει ο καταπονημένος κρητικός να σηκωθεί και να ορθώσει ανάστημα. Ο χορός έλαβε τη σημερινή μουσικοχορευτική μορφή και ονομασία του την περίοδο της Επανάστασης του Δασκαλογιάννη στα 1770-71. Ονομάστηκε πεντοζάλι, και όχι πεντοζάλης, γιατί συμβολίζει το πέμπτο ζάλο (δηλαδή βήμα), όπως ειπώθηκε η θεωρούμενη πέμπτη κατά σειρά ελπίδα των Κρητικών για απελευθέρωση της Κρήτης από τους Τούρκους. Έχει δέκα βήματα, σε ανάμνηση της 10ης Οκτωβρίου του 1769, οπότε λήφθηκε η απόφαση των Σφακιανών για την πραγματοποίηση της επανάστασης, και η μουσική του αποτελείται από δώδεκα πάρτες, δηλαδή δώδεκα μουσικές φράσεις (γυρίσματα ή σκοπούς τις λένε στην Κίσσαμο), προς τιμήν των δώδεκα πρωτεργατών της εξέγερσης.
5) Το σημαντικότερο απ΄όλα ο άνθρωπος. Αυτό ο καταπονημένος, ο παραδομένος, που έχει το χαζοκούρι να του καίει τον εγκέφαλο, να τον οδηγεί στην απόγνωση. Μέχρι που αποφασίσει να σταθεί στα πόδια του. Που δεν χρειάζεται να ασκήσει βία. Χρειάζεται μόνον να σηκωθεί, να κοιτάξει στα μάτια το σάπιο, που αναγνωρίζοντας ότι πλέον ο είλωτας ξύπνησε, κοιτά να το βάλει στα πόδια… Ακολουθεί το ξύπνημα και τον υπολοίπων, τον προσκυνημένων, που όταν μπήκε ο υποψήφιος έσπευσαν να υποκλιθούν. Ξύπνησαν μετά και αυτοί και μπήκαν στο χορό… Τέλος η δύναμη να δώσει τη γροθιά στο χαζοκούτι!!!
6) Η έκρηξη στο αυτοκίνητο. Το αυτοκίνητη είναι BMW, γερμανικό. Μόνο τυχαίο δεν μπορεί να είναι…
7) Οι στίχοι :
«έχω ξεχάσει τα βήματα…» (δλδ την επαναστατική πορεία, που είχαν οι Έλληνες συνεχώς από το 21 μέχρι και το 40-44).
«μα δε με παίρνει να πω δε μπορώ…» (τα ξεπούλησαν όλα, ακόμα και την ψυχή μας κι ας μην ήταν δικά τους να τα ξεπουλήσουν).
«πρέπει να μπω στο χορό…» (ΠΕΝΤΟΖΑΛΙ, δλδ η επανάσταση)
Δείτε όλους τους στίχους και το ακούστε και πάλι το τραγούδι
» Μοιάζω με βομβαρδισμένο τοπίο
με ένα στιχάκι που είναι μουτζουρωμένο
στης ζωής το τελευταίο θρανίο
και με πουλί ξενιτεμένο…
Έχω πείσμα και γερό το στομάχι
σαν το Παύλο με την κάλπικη λύρα
την αγάπη που έχω δώσει δε πήρα
έτσι το θέλησε η μοίρα….
Άντε να σταθώ στα πόδια μου
μετά από τόσα χτυπήματα
έχω ξεχάσει τα βήματα
μα δε με πέρνει να πώ δε μπορώ
πρέπει να μπώ στο χορό…
Μες το κόσμο μεγαλώνω τον άπονο
ποιός στ΄ αλήθεια παίρνει αυτό που του αξίζει
δε το θέλω μα μου βγαίνει παράπονο
γιατι η ρόδα δε γυρίζει…»