 |
| Το ποσοστό αυτάρκειας του έτους 2011 είναι 91,5% περίπου |
Η παραγωγή τροφίμων στη χώρα μας αυξήθηκε ελαφρώς από το 2011, αφού πήγε, από το 87,1 στο 88,5 και στο 87,8 αντίστοιχα.
Αγαπητέ μου Πιτσιρίκο,
Με μεγάλη έκπληξη και χαρά διαπίστωσα ότι το προηγούμενο κείμενο για την αυτάρκεια της Ελλάδας (ξανα)άνοιξε μία συζήτηση που τη θεωρώ πολύ σημαντική για τη χώρα μας. Δεν ξέρω αν είναι καλύτερο ή χειρότερο το ότι αυτή η συζήτηση γίνεται μεταξύ μας και όχι στο επίπεδο των υποψηφίων κυβερνητών μας. Ίσως είναι καλύτερο να γίνει πρώτα στην κοινωνία.
Ο φίλος Άρης ζήτησε αν μπορώ να παραθέσω και μερικά από τα τεχνικά στοιχεία, αλλά βλέπω ότι έκανε και ο ίδιος ένα μεγάλο μέρος αυτού χτες βράδυ.
Θέλω ωστόσο να παραθέσω μερικά στοιχεία ακόμα κι εγώ. Τον Αύγουστο του 2012 η ΠΑΣΕΓΕΣ έβγαλε την τελευταία της έκθεση για την αυτάρκεια της Ελλάδας σε αγροτοδιατροφικά προϊόντα. Εδώ το link:http://www.paseges.gr/resource-api/paseges/contentObject/932449fd-48e6-4562-9150-558e7057a64f/attachedFiles%5B83c60e2e-da3d-4a74-9224-da24c7dd9f27%5D.
Η έκθεση μας ενημερώνει στην αρχή της ότι “σε ένα σύνολο 41 βασικών αγροτικών – διατροφικών προϊόντων που παρακολουθεί συστηματικά η ΠΑΣΕΓΕΣ, το ποσοστό αυτάρκειας του έτους 2011 μειώθηκε κατά 3 ποσοστιαίες μονάδες, ανερχόμενη στο επίπεδο του 91,5% περίπου”.
Μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση είναι ότι η ΠΑΣΕΓΕΣ δεν έχει ξαναβγάλει αντίστοιχη έκθεση αυτάρκειας από το καλοκαίρι του 2012. Δεν ξέρω γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό, ειδικά στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα αυτά τα χρόνια. Τέλος πάντων.
Για να βρω στοιχεία για τα επόμενα έτη, έκανα μια έρευνα στη βάση δεδομένων της Παγκόσμιας Τράπεζας για την παραγωγή τροφίμων σε διάφορες χώρες. Link εδώ:http://data.worldbank.org/indicator/AG.PRD.FOOD.XD
Για να καταλάβετε τον δείκτη αυτόν, χρησιμοποιεί ως βάση σύγκρισης την παραγωγή των ετών 2004-2006 και ως αριθμό βάσης το 100.
Απλώς ένα scroll down μέχρι το Greece μας αποκαλύπτει ότι το 2011 η παραγωγή μας σε αγροτικά τρόφιμα ήταν στο 87,1 του μέσου όρου 2004-2006. Ξαναλέω, για να το συνειδητοποιήσουμε, ότι το 2011 παραγάγαμε τρόφιμα που αρκούσαν να καλύψουν το 91,5% του πληθυσμού.
Το ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι τα επόμενα δύο χρόνια, δηλαδή το 2012 και το 2013, η παραγωγή τροφίμων στη χώρα μας αυξήθηκε ελαφρώς από το 2011, αφού πήγε, από το 87,1 στο 88,5 και στο 87,8 αντίστοιχα.
Για το 2014 και το 2015 κατέφυγα στην αρμόδια υπηρεσία του ΟΗΕ που σας έλεγα και στο προηγούμενο άρθρο. Ορίστε και το link: http://knoema.com/GFSIEIU2015R1/global-food-security-index-2015
Οδηγίες: Διαλέξτε Country: Greece, Indicator: 2.1 Sufficiency of Supply και 2.1.1 Average Food Supply, Measure: Score και Time: 2012-2015.
Νομίζω ότι σας κούρασα αρκετά! Έτσι είναι όμως όταν θες να δεις τι συμβαίνει στην πραγματικότητα και να μη βασίζεσαι στις κραυγές των ΜΜΕ. Ελπίζω να κάλυψα εν μέρει τον Άρη και όλα τα άλλα παιδιά που θέλουν να βγάλουν τα μάτια τους κοιτώντας πίνακες και στατιστικά.
Πάντως, οφείλω να πω ότι υπάρχουν και άλλα ζητήματα που κάνουν δύσκολη τη διαχείριση μιας κατάστασης παραγωγικής ανασυγκρότησης με εθνικό νόμισμα κλπ.
Για παράδειγμα το κόστος πρώτων υλών, η έγκαιρη και δίκαιη διανομή των προϊόντων, ακόμα και αν έχουμε αυτάρκεια, και διάφορα άλλα.
Αλλά το κάθε ένα από αυτά είναι μια ξεχωριστή κουβέντα και η λύση τους απαιτεί ειδικό σχεδιασμό, έλεγχο και δικλείδες ασφαλείας.
Δεν θα αναλύσω πολύ, αλλά θέλω να πω τρία πράγματα σε γενικές γραμμές:
Πρώτον, τα λιπάσματα που χρειάζεται η αγροτική παραγωγή είναι πράγματι εισαγόμενα στον μεγαλύτερο βαθμό.
Ταυτόχρονα, όμως, διαθέτουμε και πάνω από 20 βιομηχανίες και βιοτεχνίες παραγωγής (όχι απλώς εμπορίας) λιπασμάτων πολλές εκ των οποίων εξάγουν το μεγαλύτερο μέρος των προϊόντων τους.
Υπάρχουν οι παραγωγικές δυνατότητες περαιτέρω ανάπτυξης, ώστε η εξάρτηση από τις εισαγωγές να μειωθεί. Θα χρειαστεί, πάντως, μεγάλη προσπάθεια αυτό το ζήτημα.
Δεύτερον, ο μηχανολογικός εξοπλισμός που χρειάζεται η αγροτική παραγωγή μπορεί να παραχθεί στην Ελλάδα. Η ΕΛΒΟ είχε και τεχνογνωσία και εξειδίκευση και δυνατότητα. Μπορεί να ξανανοίξει. Απλώς δεν πρέπει να ξανανοίξει από αυτούς που την χρεοκόπησαν και την έθεσαν προς πώληση. Ανέφερα και στο προηγούμενο άρθρο μου, το άρθρο του Λεωνίδα Βατικιώτη που αποτελεί πλήρη ανάλυση για την ΕΛΒΟ και τις δυνατότητές της αν τεθεί υπό σωστή διαχείριση.
Το θέμα του πετρελαίου πρέπει να λυθεί με διακρατικές συμφωνίες, ώστε να αποφευχθεί η ασυδοσία των ιδιωτικών διυλιστηρίων που λειτουργούν ως ενδιάμεσοι σήμερα.
Η Ελλάδα δεν παράγει αργό – μόνο το 2% των αναγκών μας από τα κοιτάσματα του Πρίνου εξορύσσουμε.
Μπορεί λόγω υποτίμησης του νομίσματος το αργό πετρέλαιο να ακριβύνει, αλλά η τιμή των διυλισμένων προϊόντων θα ακριβύνει πολύ λιγότερο αν γίνουν δύο συγκεκριμένες δράσεις.
Η πρώτη είναι η μείωση του ειδικού φόρου. Η δεύτερη είναι η δημιουργία μίας κρατικής εταιρείας, η οποία δεν θα κερδοσκοπεί, αλλά δεν θα κάνει και αθέμιτο ανταγωνισμό στις ιδιωτικές.
Παρέχοντας φτηνό αγροτικό πετρέλαιο, θα αναγκάσεις και τους ιδιώτες να ρίξουν τις τιμές τους για να σε ανταγωνιστούν, θέλουν δε θέλουν.
Με τα παραπάνω δεν θέλω να πω ότι όλα είναι τέλεια ή ότι θα φτιάξουν με μαγικές λύσεις.
Λέω, όμως, ότι έχουμε τα θεμέλια για να χτίσουμε μια άλλη οικονομία, που θα εξυπηρετεί την ευημερία των πολλών, αρκεί να το κάνουμε με γνώση, σχέδιο και μεγάλη προσοχή.
Δεν έχω ξεχάσει το (ευρύτερο) θέμα της ενέργειας και το θέμα των φαρμάκων, αλλά οι μεγάλες έρευνες θέλουν χρόνο και προσοχή. Θα επανέλθω σε αυτά εν ευθέτω χρόνω.
Πιτσιρίκο, σε ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία και το βήμα που δίνεις σε όλους μας. Μακάρι να μπορέσουμε να ανοίξουμε πιο πολύ τη συζήτηση και να ακουστούν και διάφορες απόψεις.
Κλείνω με δύο υστερόγραφα:
ΥΓ1. Προς κάποιους αυτόκλητους υπέρμαχους του φριντμανισμού, της Θάτσερ, του Πινοσέτ και του Τζήμερου, οι οποίοι αφορίζουν κάθε άποψη που δεν περιλαμβάνει ασυδοσία των αγορών και των ολιγαρχών μέσω της απουσίας του κράτους: Είναι για τα πανηγύρια (έτσι, χωρίς στοιχεία, σαν την κριτική τους).
Δεν υπάρχει σοβαρό, ανεπτυγμένο, καπιταλιστικό κράτος στον κόσμο που να μην έχει σοβαρό ποσοστό δημοσίων επενδύσεων και επιδοτήσεων στον πρωτογενή τομέα. Δεν θα κάτσω να ψάξω τα αρχεία μου για να τους παραθέσω στατιστικά στοιχεία και links. Να τα βρουν μόνοι τους. Υπάρχουν, όπως υπάρχουν και τα άλλα που ανέφερα.
ΥΓ2. Θέλω, επίσης, να πω κάτι σε απάντηση της κριτικής ότι στον πρωτογενή τομέα βασίζονται μόνο φτωχές χώρες και ο δρόμος για την ευημερία περνάει από αλλού.
Λοιπόν, μετά την Κίνα και την Ινδία (των 2,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων μαζί), οι επόμενες πέντε χώρες στην παγκόσμια κατάταξη παραγωγής σιτηρών είναι κατά σειρά: οι Η.Π.Α., η Ρωσία, η Γαλλία, ο Καναδάς και η Γερμανία. Και αυτά είναι στοιχεία που προέρχονται από τον ΟΗΕ και τα έχει συνοψίσει η (όχι πάντα αξιόπιστη) Wikipedia. https://en.wikipedia.org/wiki/International_wheat_production_statistics
Επίσης, ακόμα και στις φτωχές χώρες που έχουν μεγάλη παραγωγή, οι πολυεθνικές ελέγχουν το παιχνίδι. Δεν είδα καμία Monsanto να φτώχυνε επειδή ασχολήθηκε με τη διατροφή και όχι με την «καινοτομία» και τις «νέες μορφές επιχειρηματικότητας».
Δηλαδή τι θέλετε να παράγουμε; Apps για android ή να ανοίξουμε όλοι frozen yogurt;
Καμιά σοβαρή πρόταση έχετε ή κάνετε κριτική στο τσάμπα και χωρίς στοιχεία;
Μετά τιμής,
The Dungeon Monster (κατά κόσμον Σάββας Τσεσμελόγλου)
(Αγαπητέ φίλε, το τι παράγει η χώρα μας και ποιες είναι οι δυνατότητές της είναι μια ουσιαστική και χρήσιμη συζήτηση. Σε κάθε περίπτωση, είναι προτιμότερο από τις προεκλογικές παπαριές του Τσίπρα, του Μεϊμαράκη και των άλλων ξεπουλημένων λαμόγιων, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι κώλοι τους. Σας ευχαριστώ πολύ για το κείμενο, τα στοιχεία και την ενημέρωση. Αν κρίνω από το πόσοι διάβασαν το προηγούμενο κείμενό σας -αλλά και τα άλλα σχετικά κείμενα των αναγνωστών- υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από τους πολίτες για την ελληνική παραγωγή και τις δυνατότητές της. Εγώ σας ευχαριστώ. Να είστε καλά.)
http://pitsirikos.net/
Με μεγάλη έκπληξη και χαρά διαπίστωσα ότι το προηγούμενο κείμενο για την αυτάρκεια της Ελλάδας (ξανα)άνοιξε μία συζήτηση που τη θεωρώ πολύ σημαντική για τη χώρα μας. Δεν ξέρω αν είναι καλύτερο ή χειρότερο το ότι αυτή η συζήτηση γίνεται μεταξύ μας και όχι στο επίπεδο των υποψηφίων κυβερνητών μας. Ίσως είναι καλύτερο να γίνει πρώτα στην κοινωνία.
Ο φίλος Άρης ζήτησε αν μπορώ να παραθέσω και μερικά από τα τεχνικά στοιχεία, αλλά βλέπω ότι έκανε και ο ίδιος ένα μεγάλο μέρος αυτού χτες βράδυ.
Θέλω ωστόσο να παραθέσω μερικά στοιχεία ακόμα κι εγώ. Τον Αύγουστο του 2012 η ΠΑΣΕΓΕΣ έβγαλε την τελευταία της έκθεση για την αυτάρκεια της Ελλάδας σε αγροτοδιατροφικά προϊόντα. Εδώ το link:http://www.paseges.gr/resource-api/paseges/contentObject/932449fd-48e6-4562-9150-558e7057a64f/attachedFiles%5B83c60e2e-da3d-4a74-9224-da24c7dd9f27%5D.
Η έκθεση μας ενημερώνει στην αρχή της ότι “σε ένα σύνολο 41 βασικών αγροτικών – διατροφικών προϊόντων που παρακολουθεί συστηματικά η ΠΑΣΕΓΕΣ, το ποσοστό αυτάρκειας του έτους 2011 μειώθηκε κατά 3 ποσοστιαίες μονάδες, ανερχόμενη στο επίπεδο του 91,5% περίπου”.
Μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση είναι ότι η ΠΑΣΕΓΕΣ δεν έχει ξαναβγάλει αντίστοιχη έκθεση αυτάρκειας από το καλοκαίρι του 2012. Δεν ξέρω γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό, ειδικά στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα αυτά τα χρόνια. Τέλος πάντων.
Για να βρω στοιχεία για τα επόμενα έτη, έκανα μια έρευνα στη βάση δεδομένων της Παγκόσμιας Τράπεζας για την παραγωγή τροφίμων σε διάφορες χώρες. Link εδώ:http://data.worldbank.org/indicator/AG.PRD.FOOD.XD
Για να καταλάβετε τον δείκτη αυτόν, χρησιμοποιεί ως βάση σύγκρισης την παραγωγή των ετών 2004-2006 και ως αριθμό βάσης το 100.
Απλώς ένα scroll down μέχρι το Greece μας αποκαλύπτει ότι το 2011 η παραγωγή μας σε αγροτικά τρόφιμα ήταν στο 87,1 του μέσου όρου 2004-2006. Ξαναλέω, για να το συνειδητοποιήσουμε, ότι το 2011 παραγάγαμε τρόφιμα που αρκούσαν να καλύψουν το 91,5% του πληθυσμού.
Το ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι τα επόμενα δύο χρόνια, δηλαδή το 2012 και το 2013, η παραγωγή τροφίμων στη χώρα μας αυξήθηκε ελαφρώς από το 2011, αφού πήγε, από το 87,1 στο 88,5 και στο 87,8 αντίστοιχα.
Για το 2014 και το 2015 κατέφυγα στην αρμόδια υπηρεσία του ΟΗΕ που σας έλεγα και στο προηγούμενο άρθρο. Ορίστε και το link: http://knoema.com/GFSIEIU2015R1/global-food-security-index-2015
Οδηγίες: Διαλέξτε Country: Greece, Indicator: 2.1 Sufficiency of Supply και 2.1.1 Average Food Supply, Measure: Score και Time: 2012-2015.
Νομίζω ότι σας κούρασα αρκετά! Έτσι είναι όμως όταν θες να δεις τι συμβαίνει στην πραγματικότητα και να μη βασίζεσαι στις κραυγές των ΜΜΕ. Ελπίζω να κάλυψα εν μέρει τον Άρη και όλα τα άλλα παιδιά που θέλουν να βγάλουν τα μάτια τους κοιτώντας πίνακες και στατιστικά.
Πάντως, οφείλω να πω ότι υπάρχουν και άλλα ζητήματα που κάνουν δύσκολη τη διαχείριση μιας κατάστασης παραγωγικής ανασυγκρότησης με εθνικό νόμισμα κλπ.
Για παράδειγμα το κόστος πρώτων υλών, η έγκαιρη και δίκαιη διανομή των προϊόντων, ακόμα και αν έχουμε αυτάρκεια, και διάφορα άλλα.
Αλλά το κάθε ένα από αυτά είναι μια ξεχωριστή κουβέντα και η λύση τους απαιτεί ειδικό σχεδιασμό, έλεγχο και δικλείδες ασφαλείας.
Δεν θα αναλύσω πολύ, αλλά θέλω να πω τρία πράγματα σε γενικές γραμμές:
Πρώτον, τα λιπάσματα που χρειάζεται η αγροτική παραγωγή είναι πράγματι εισαγόμενα στον μεγαλύτερο βαθμό.
Ταυτόχρονα, όμως, διαθέτουμε και πάνω από 20 βιομηχανίες και βιοτεχνίες παραγωγής (όχι απλώς εμπορίας) λιπασμάτων πολλές εκ των οποίων εξάγουν το μεγαλύτερο μέρος των προϊόντων τους.
Υπάρχουν οι παραγωγικές δυνατότητες περαιτέρω ανάπτυξης, ώστε η εξάρτηση από τις εισαγωγές να μειωθεί. Θα χρειαστεί, πάντως, μεγάλη προσπάθεια αυτό το ζήτημα.
Δεύτερον, ο μηχανολογικός εξοπλισμός που χρειάζεται η αγροτική παραγωγή μπορεί να παραχθεί στην Ελλάδα. Η ΕΛΒΟ είχε και τεχνογνωσία και εξειδίκευση και δυνατότητα. Μπορεί να ξανανοίξει. Απλώς δεν πρέπει να ξανανοίξει από αυτούς που την χρεοκόπησαν και την έθεσαν προς πώληση. Ανέφερα και στο προηγούμενο άρθρο μου, το άρθρο του Λεωνίδα Βατικιώτη που αποτελεί πλήρη ανάλυση για την ΕΛΒΟ και τις δυνατότητές της αν τεθεί υπό σωστή διαχείριση.
Το θέμα του πετρελαίου πρέπει να λυθεί με διακρατικές συμφωνίες, ώστε να αποφευχθεί η ασυδοσία των ιδιωτικών διυλιστηρίων που λειτουργούν ως ενδιάμεσοι σήμερα.
Η Ελλάδα δεν παράγει αργό – μόνο το 2% των αναγκών μας από τα κοιτάσματα του Πρίνου εξορύσσουμε.
Μπορεί λόγω υποτίμησης του νομίσματος το αργό πετρέλαιο να ακριβύνει, αλλά η τιμή των διυλισμένων προϊόντων θα ακριβύνει πολύ λιγότερο αν γίνουν δύο συγκεκριμένες δράσεις.
Η πρώτη είναι η μείωση του ειδικού φόρου. Η δεύτερη είναι η δημιουργία μίας κρατικής εταιρείας, η οποία δεν θα κερδοσκοπεί, αλλά δεν θα κάνει και αθέμιτο ανταγωνισμό στις ιδιωτικές.
Παρέχοντας φτηνό αγροτικό πετρέλαιο, θα αναγκάσεις και τους ιδιώτες να ρίξουν τις τιμές τους για να σε ανταγωνιστούν, θέλουν δε θέλουν.
Με τα παραπάνω δεν θέλω να πω ότι όλα είναι τέλεια ή ότι θα φτιάξουν με μαγικές λύσεις.
Λέω, όμως, ότι έχουμε τα θεμέλια για να χτίσουμε μια άλλη οικονομία, που θα εξυπηρετεί την ευημερία των πολλών, αρκεί να το κάνουμε με γνώση, σχέδιο και μεγάλη προσοχή.
Δεν έχω ξεχάσει το (ευρύτερο) θέμα της ενέργειας και το θέμα των φαρμάκων, αλλά οι μεγάλες έρευνες θέλουν χρόνο και προσοχή. Θα επανέλθω σε αυτά εν ευθέτω χρόνω.
Πιτσιρίκο, σε ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία και το βήμα που δίνεις σε όλους μας. Μακάρι να μπορέσουμε να ανοίξουμε πιο πολύ τη συζήτηση και να ακουστούν και διάφορες απόψεις.
Κλείνω με δύο υστερόγραφα:
ΥΓ1. Προς κάποιους αυτόκλητους υπέρμαχους του φριντμανισμού, της Θάτσερ, του Πινοσέτ και του Τζήμερου, οι οποίοι αφορίζουν κάθε άποψη που δεν περιλαμβάνει ασυδοσία των αγορών και των ολιγαρχών μέσω της απουσίας του κράτους: Είναι για τα πανηγύρια (έτσι, χωρίς στοιχεία, σαν την κριτική τους).
Δεν υπάρχει σοβαρό, ανεπτυγμένο, καπιταλιστικό κράτος στον κόσμο που να μην έχει σοβαρό ποσοστό δημοσίων επενδύσεων και επιδοτήσεων στον πρωτογενή τομέα. Δεν θα κάτσω να ψάξω τα αρχεία μου για να τους παραθέσω στατιστικά στοιχεία και links. Να τα βρουν μόνοι τους. Υπάρχουν, όπως υπάρχουν και τα άλλα που ανέφερα.
ΥΓ2. Θέλω, επίσης, να πω κάτι σε απάντηση της κριτικής ότι στον πρωτογενή τομέα βασίζονται μόνο φτωχές χώρες και ο δρόμος για την ευημερία περνάει από αλλού.
Λοιπόν, μετά την Κίνα και την Ινδία (των 2,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων μαζί), οι επόμενες πέντε χώρες στην παγκόσμια κατάταξη παραγωγής σιτηρών είναι κατά σειρά: οι Η.Π.Α., η Ρωσία, η Γαλλία, ο Καναδάς και η Γερμανία. Και αυτά είναι στοιχεία που προέρχονται από τον ΟΗΕ και τα έχει συνοψίσει η (όχι πάντα αξιόπιστη) Wikipedia. https://en.wikipedia.org/wiki/International_wheat_production_statistics
Επίσης, ακόμα και στις φτωχές χώρες που έχουν μεγάλη παραγωγή, οι πολυεθνικές ελέγχουν το παιχνίδι. Δεν είδα καμία Monsanto να φτώχυνε επειδή ασχολήθηκε με τη διατροφή και όχι με την «καινοτομία» και τις «νέες μορφές επιχειρηματικότητας».
Δηλαδή τι θέλετε να παράγουμε; Apps για android ή να ανοίξουμε όλοι frozen yogurt;
Καμιά σοβαρή πρόταση έχετε ή κάνετε κριτική στο τσάμπα και χωρίς στοιχεία;
Μετά τιμής,
The Dungeon Monster (κατά κόσμον Σάββας Τσεσμελόγλου)
(Αγαπητέ φίλε, το τι παράγει η χώρα μας και ποιες είναι οι δυνατότητές της είναι μια ουσιαστική και χρήσιμη συζήτηση. Σε κάθε περίπτωση, είναι προτιμότερο από τις προεκλογικές παπαριές του Τσίπρα, του Μεϊμαράκη και των άλλων ξεπουλημένων λαμόγιων, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι κώλοι τους. Σας ευχαριστώ πολύ για το κείμενο, τα στοιχεία και την ενημέρωση. Αν κρίνω από το πόσοι διάβασαν το προηγούμενο κείμενό σας -αλλά και τα άλλα σχετικά κείμενα των αναγνωστών- υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από τους πολίτες για την ελληνική παραγωγή και τις δυνατότητές της. Εγώ σας ευχαριστώ. Να είστε καλά.)
http://pitsirikos.net/