 |
| Η Μετάβαση |
«Κινείται μια τεράστια μάζα του κόσμου κάτω από τα ραντάρ του επίσημου συστήματος»
Του Αντικυβερνητικού Εκπρόσωπου
Πολλή κουβέντα γίνεται σε όλα τα μέσα, για το τι θέλει ο κόσμος, ποια είναι τα πιστεύω του, πως βλέπει τα κόμματα, ποιες είναι οι επιδιώξεις του, ποια είναι η ψυχολογία του όλο αυτό το διάστημα των μνημονίων και σήμερα. Θα προσπαθήσω να δώσω μια σύντομη απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα, αποτυπώνοντας αυτά που βλέπω και όχι αυτά που θα ήθελα να έχει στο μυαλό του ο λαός.
Αφορμή για τις σκέψεις που θα παραθέσω, στάθηκε μια φράση που είπε ο Δημήτρης Καζάκης σε κάποια πρόσφατη εκπομπή του e-roi.gr. Αυτή ήταν η κουβέντα που με διαόλισε: «Κινείται μια τεράστια μάζα του κόσμου κάτω από τα ραντάρ του επίσημου συστήματος».
Στις αρχές του 2010 και μετά από το τραγελαφικό «λεφτά υπάρχουν», άρχισε ο βομβαρδισμός των Ελλήνων από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης. Ανακάλυψαν όλοι και εντελώς ξαφνικά, πως εδώ και κάποιες δεκαετίες τουλάχιστον, δημιουργούμε χρέη γιατί ζούμε πάνω από τις δυνατότητές μας και καταναλώνουμε περισσότερα από όσα παράγουμε. Μα καλά, τόσο απότομα το ανακαλύψαμε; Ναι, τόσο απότομα. Έχει κανένας αντίρρηση; Έτσι είναι αυτά τα πράματα. Από μια ξαφνική επιφοίτηση τα ανακαλύπτεις, κι ας είσαι υπουργός κυβερνήσεων εδώ και πολλά χρόνια. Και ακολούθησε η σφαλιάρα του ΔΝΤ και του μνημονίου. Ακριβώς όπως προβλέπεται στα εγχειρίδια που εμπεδώνει ένας καλός μαθητής της σχολής του Σικάγο. Το Δόγμα του Σοκ σε όλο του το μεγαλείο άρχισε να πραγματώνεται στη χώρα που είχε επιλεγεί, την Ελλάδα.
Η σφαλιάρα ήταν πολύ δυνατή. Τόσο δυνατή που έκανε μια σβούρα το κεφάλι του Έλληνα. Και για να μην τολμήσει να σκεφτεί κάτι άλλο, του είπαν πως μαζί τα φάγαμε και τον γέμισαν ενοχές. Και ο ένοχος πρέπει να πληρώσει για τα αμαρτήματά του. Πολλοί , μάλλον οι περισσότεροι το έφαγαν αυτό αμάσητο. Υπήρχαν όμως και αυτοί που δε μάσησαν το κουτόχορτο των ΜΜΕ. Βγήκαν στις πλατείες για να διαμαρτυρηθούν και να διώξουν μνημόνια και μνημονιακούς.
Το 2011 και στην αρχή του 2012 γέμιζαν οι πλατείες. Εντελώς αυθόρμητα και χωρίς κανένα κομματικό κάλεσμα. Όταν μάλιστα κάποιο κόμμα προσπαθούσε να αξιοποιήσει τις πλατείες, το μόνο που κέρδιζε ήταν ατέλειωτο κράξιμο. Το ηθικό ήταν στα ύψη, η ομοψυχία πρωτόγνωρη για τα τελευταία χρόνια. Πολύ ωραία πράγματα. Και μετά ήλθε η ήττα. Χημικά πολέμου γέμισαν το Σύνταγμα και άδειασαν την ψυχή του λαού από κουράγιο.
Όταν φεύγει το κουράγιο, έρχεται η απόγνωση. Η συνεχόμενη μαύρη προπαγάνδα από τα προδοτικά ΜΜΕ, τρόμαξε το λαό και έτσι το 2012 δίνει σε μια οικτρή μειοψηφία τη δύναμη να κυβερνήσει. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ δίνοντας υποσχέσεις για αναδιαπραγμάτευση και απαγκίστρωση από τα μνημόνια, έφεραν ακόμα πιο σκληρά μνημόνια και πολύ μεγαλύτερη φτώχεια.
Το 2013 και το 2014 οι μνημονιακοί νόμοι και οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου ερχόντουσαν σε ρυθμό καταιγίδας. Δεν προλάβαινες να γυρίσεις το ένα μάγουλο και το σκαμπίλι ερχόταν από το άλλο. Χαράτσια, φόροι, χρέη. Οπότε γεννήθηκε η ανάγκη ύπαρξης ενός νέου σωτήρα, αφού ο Σαμαράς αποδείχθηκε ψεύτης και τα Ζάππεια δεν άξιζαν πια περισσότερο από τα περιττώματα ενός σκύλου στο πεζοδρόμιο.
Βρέθηκε ο σωτήρας και στις αρχές του 2015 ανέλαβε την εξουσία, με υποσχέσεις για 751€ κατώτατο μισθό και 12.000€ αφορολόγητο και κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και σκίσιμο των μνημονίων και διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους. Μπούρδες ήταν όλα. Μέσα σε ένα εξάμηνο, ο λαός έφαγε μια σφαλιάρα που συγκρίνεται άνετα με τη σφαλιάρα του 2010 σε δύναμη και ζαλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τη στήριξη των ΑΝΕΛ, εντελώς ξεδιάντροπα ξέχασε όλα αυτά που έλεγε κάτι χρόνια τώρα και φέρνει νέο μνημόνιο. Όπως και να το κάνεις, η σφαλιάρα είναι μεγάλη και η ζαλάδα δικαιολογημένη.
Μόνο ζαλάδα; Όχι. Και τεράστια οργή. Δεν ξεγελιέται ο λαός εύκολα τώρα πια. Τα έχει ξανακούσει τα περί μονόδρομου και TINA. Δεν ξεχνάει με τίποτα πως λίγες μέρες πριν, εν μέσω απειλών για grexit και πτώχευση, με κλειστές τις τράπεζες και capital control, αυτός είπε ένα ΟΧΙ που ακούστηκε στην Ανδρομέδα και στο Σείριο.
Το ΟΧΙ του το μετέτρεψαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ σε ΝΑΙ μέσα σε μια νύχτα. Την άλλη μέρα το πρωί τα ‘βρισκαν με τους Μεϊμαράκηδες και τον κυρ Σταύρο, το γιουσουφάκι του εργολάβου, για να φέρουν μια οποιαδήποτε «συμφωνία» με τους δανειστές.
Θα ψάξει ο κόσμος πάλι για νέο σωτήρα; Μπααα. Μπούχτισε με δαύτους. Καταλαβαίνει πως δεν έχει άλλη λύση, από τα να πάρει την υπόθεση στα χέρια του. Έχει μπει στη διαδικασία να σκέφτεται με αυτό τον τρόπο και σε λίγο καιρό θα το κάνει πράξη. Κατάλαβε ο κάθε κάτοικος αυτής της χώρας, πως με τους μεσσίες δε βλέπει προκοπή. Μα είναι τόσοι οι υποψήφιοι διασώστες θα πει κάποιος, κανένας δεν θα του κάνει του λαού; Ας τους πάρουμε έναν έναν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με αυτά που κάνει, έχει μπει στο δρόμο που τον βγάζει στο βαρκάρη. Το βαρκάρη που θα τον πάει απέναντι, στα αιώνια σκοτάδια της πολιτικής ανυπαρξίας και της χλεύης του κόσμου, για να συναντήσει τους προγόνους του. Τους πασόκους δηλαδή. Τουλάχιστον όσους δεν είναι υπουργοί αυτή τη στιγμή. Ακόμα και αν είναι πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ στις επερχόμενες εκλογές (θα γίνουν μόνο αν δώσει την ευλογία του ο υπέρτατος κυβερνήτης μας Σόιμπλε), δεν αλλάζει τίποτα. Η κλεψύδρα έχει γυρίσει ανάποδα και η άμμος πέφτει, αργά και βασανιστικά.
Οι ΑΝΕΛ κι ο αρχηγός τους, μετά από τόσο γέλιο που μας έχουν προσφέρει, ήρθε η ώρα να διαλυθούν σαν κωμική ομάδα, στα εξ ων συνετέθησαν. Το πιο πιθανό είναι, αν όχι στις επόμενες εκλογές, στις μεθεπόμενες να κατέβουν οι μισοί με τη ΝΔ και οι άλλοι μισοί με το ΣΥΡΙΖΑ. Όπως και να χει, στη συνείδηση του λαού αντιπροσωπεύουν την αστειότητα, τη γελοιότητα, το δωσιλογισμό.
Το ΠΑΣΟΚ είναι εκεί που θα πάει να το βρει ο ΣΥΡΙΖΑ. Στη λήθη. Να ‘μαστε καλά να το θυμόμαστε. Η ΝΔ φθείρει πιο αργά από το ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί όμως να αποφύγει το μοιραίο. Κάποια κομματόσκυλα της έμειναν και μερικοί συνταξιούχοι της ζωής που δεν τολμούν να σκεφτούν κάτι πέρα από το δελτίο των 8. Στο επόμενο μνημόνιο που θα ψηφίσει, θα χάσει και αυτούς. Το ΠΟΤΑΜΙ το πήραν χαμπάρι πόσο γερμανόδουλο είναι, ακόμα και οι χίπστερ και οι απολίτικοι που το ψήφισαν γιατί ο Σταύρος είναι ντάξει παιδί και κουλ. Το εγκαταλείπουν όπως τα ποντίκια εγκαταλείπουν το καράβι που βυθίζεται. Η νέα εκλογική του πελατεία είναι οι Γιουνκερίστας, αλλά μάλλον δεν αρκούν για να το ξαναβάλουν στη βουλή, όσο ευφυείς κι αν είναι...
Η Χρυσή Αυγή, την οποία μας παρουσιάζει σαν φόβητρο ο ΣΥΡΙΖΑ για να τον ψηφίζουμε εσαεί, έχει ένα ταβάνι που δε μπορεί να περάσει με τίποτα και δε θα περάσει ποτέ. Ακόμα και το 10%, φαντάζει όνειρο μακρινό πλέον. Ο απεχθέστατος φόνος του Παύλου Φύσσα και τα διάφορα χαριτωμένα στιγμιότυπα, από τη ζωή ενός απλού ναζιστή, που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, έχουν βάλει το ταβάνι που λέγαμε παραπάνω. Σε λίγο θα η ΧΑ θα συνευρίσκεται με τον αληθινό της ηγέτη Αδόλφο, να καταστρώνουν σχέδια για τους μαύρους και τους κίτρινους και τους γκέι και πάει λέγοντας. Με δυο λόγια, η Ελλάδα δε σηκώνει φασισμό. Τελεία και παύλα.
Άφησα για το τέλος το πιο απίστευτο κόμμα που έχει περάσει από αυτό τον πλανήτη. Το ΚΚ€. Όλα τα είχε ο Έλληνας, ένα ευρωλάγνο κόμμα της εργατικής τάξης του έλειπε. Όλα τα σφάζει όλα τα μαχαιρώνει το ΚΚ€. Αλλά όχι τώρα, σε δύο τρία τέρμινα. Όταν θα έχουμε τη δικτατορία του προλεταριάτου, θα έχουμε και όλα τα καλά που υπόσχεται. Μέχρι τότε, ευρώ και μνημόνια και άγιος ο Θεός. Με τη δραχμή θα είναι χειρότερα από τα μνημόνια όπως είπε ο σύντροφος Κουτσούμπας. Τι να πεις, δεν έχουν εφευρεθεί λέξεις για να περιγράψουν αυτή την αηδία.
Οι σωτήρες λοιπόν μας τέλειωσαν. Τώρα τι; Ο λαός που έχει περάσει από τη ζαλάδα στον ξεσηκωμό και μετά στον τρόμο και κατόπιν στην ελπίδα και τέλος στην απόλυτη οργή και απαξίωση όλων των ψευταράδων, τι κάνει τώρα; Στη συνείδησή του τους έχει ήδη διαγράψει και αυτό θα φανεί αργά ή γρήγορα. Ο λαός κινείται σε άλλο μήκος κύματος από αυτό των κυβερνώντων. Κινείται κάτω από τα ραντάρ τους, έχει πια τη δική του σκέψη και αυτοί δεν μπορούν να αντιληφθούν αυτό το γεγονός. Τρανό παράδειγμα το δημοψήφισμα, το οποίο πίστευαν πως θα βγάλει ΝΑΙ και τους ήλθε κατακούτελα ένα τεράστιο ΟΧΙ. Ότι και να του λένε του Έλληνα οι πολιτικάντηδες και τα ΜΜΕ, δεν τους ακούει. Δεν θέλει να ακούει άλλο πως πρέπει να έχει μνημόνιο αλλιώς θα χάσει το ευρώ. Δε θέλει να ακούει άλλο για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, όταν καταλαβαίνει πως αυτή σημαίνει φτώχεια και εξαθλίωση.
Θέλει να ξεφύγει από όλα αυτά, μια και καλή.
Η θέληση είναι δεδομένη. Όλοι του έλεγαν πως το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα σημαίνει έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ. Του έλεγαν πως το ΟΧΙ σημαίνει καταστροφή και απομόνωση της χώρας και Αλβανία και Βόρεια Κορέα και άλλα γραφικά. Και όμως, ο λαός βροντοφώναξε το ΟΧΙ. Πιο καθαρά δε γίνεται να δηλώσει τη θέλησή του.
Εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα: δεν ξέρει πως. Δεν έχει ακούσει ποτέ από κανέναν να του εξηγεί το πως θα πάρουμε πίσω τη χώρα μας και τις ζωές μας. Δεν ξέρει αν υπάρχει ένα σχέδιο για να γίνει αυτό που επιθυμεί. Στην αναζήτηση αυτού του σχεδίου βρίσκεται και όχι στην αναζήτηση του κάθε σωτήρα.
Υπάρχει τέτοιο σχέδιο;
Μόνο ένα ξέρω, του ΕΠΑΜ. Αν κάποιος άλλο γνωρίζει κι άλλο, ας μας το πει. Δε νομίζω όμως πως θα βρει. Ακόμα και η αριστερή πλατφόρμα ή ο Λαπαβίτσας, δεν μας το ξεκαθαρίζουν. Τη μια είναι με την Ευρώπη και δε θέλουν ρήξη με τίποτα, την άλλη θέλουν δραχμή. Τη μία λένε πως δεν έχουν σχέδιο, την άλλη λένε πως το έχουν κρυμμένο και δεν το φανερώνουν. Αστεία πράγματα και ο κόσμος το καταλαβαίνει αυτό.
Μπαίνει λοιπόν, επιτακτικά το ζήτημα του να μάθει ο κόσμος πως υπάρχει ένα σχέδιο έτοιμο και ολοκληρωμένο, βήμα βήμα για το τι πρέπει να γίνει. Να μάθει πως υπάρχουν οι άνθρωποι που έχουν καταστρώσει το σχέδιο και είναι έτοιμοι να το εφαρμόσουν, αρκεί να πάρουν την εντολή από το λαό.
Καλή λευτεριά