, KOΥΓΚΙ 2015: Ο σκοπός του Ε.ΠΑ.Μ.

ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΧΩΡΑ

20 Αυγούστου 2015

Ο σκοπός του Ε.ΠΑ.Μ.



Ο σκοπός του Ε.ΠΑ.Μ
Ο σκοπός του Ε.ΠΑ.Μ

Η ταυτότητά μας και το όραμα μας για μια ελεύθερη πατρίδα.




του Όθωνα Κουμαρέλλα


Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.ΠΑ.Μ.) από την ίδρυσή του, έθεσε ως αποκλειστικό σκοπό της ύπαρξης και της λειτουργίας του, την κατάκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας, της Λαϊκής Κυριαρχίας, την αποκατάσταση της Δικαιοσύνης, καθώς και την πραγμάτωση της κοινωνικής χειραφέτησης. Το τετράπτυχο αυτό συνθέτει το όραμά μας.


Αγωνιζόμαστε με όλες τις δυνάμεις που διαθέτουμε, για μια Ελλάδα της Δημοκρατίας, της προκοπής και της δημιουργίας. Αγωνιζόμαστε για μια Ελλάδα, όπου οι αποφάσεις θα λαμβάνονται από τον ίδιο το Λαό πρωτογενώς, χωρίς ξένες επιβουλές, εξαρτήσεις, επιρροές και επεμβάσεις, όπως αυτές που βιώνουμε σήμερα. Και αυτό επιτυγχάνεται μόνο με την ανατροπή του φαύλου καθεστώτος της αρπαχτής, της διαπλοκής με άνομα συμφέροντα και της εθελοδουλίας στους ξένους επικυρίαρχους.




Ταυτόχρονα, πιστεύουμε και εργαζόμαστε για μια κοινωνία που θα αμβλύνει τις αντιθέσεις, θα διαθέτει μηχανισμούς αποκατάστασης των αδικιών, ή θα τις προλαμβάνουν, έτσι ώστε ο κάθε άνθρωπος να μην αποξενώνεται από το προϊόν του μόχθου του και να απολαμβάνει τους καρπούς αυτού του μόχθου. Θεωρώντας, παράλληλα, αυτό βασική προϋπόθεση για να παύσει να αποτελεί ουτοπία το σταμάτημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, καθώς και η αντιστροφή της περιβαλλοντικής καταστροφής που συντελείται σήμερα, με...

ότι αυτό συνεπάγεται για τις ζωές μας και τις ζωές των παιδιών μας.



Αγωνιζόμαστε για έναν ολοκληρωμένο πνευματικά, ηθικά και πολιτιστικά λαό, που θα μπορεί σε ένα ελεύθερο και ευνοϊκό περιβάλλον να αναπτύσσει δημιουργικά τις πρωτοβουλίες του, δίχως άγχος και καταπίεση, μέσα σε μια κοινωνία, όχι ελευθεριάζουσα και ανοικτή σε κάθε εκμαυλισμό και υποχειριασμό, με τους λίγους να απολαμβάνουν και τους πολλούς να εξαθλιώνονται, αλλά πραγματικά ελεύθερη και οδεύουσα σε έναν ανώτερο στάδιο πολιτισμού.


Για τη πραγμάτωση του οράματός μας, μια προϋπόθεση είναι αναγκαία να πληρωθεί ολοκληρωτικά και πριν απ’ όλα.



Η απάντηση στο «ελληνικό πρόβλημα», που είναι πρόβλημα ξένης κατοχής. Μιας κατοχής, που στήθηκε πάνω στο διαρκές καθεστώς της ξένης εξάρτησης, που όλες οι κυβερνήσεις υπηρέτησαν με ζήλο και που επιβλήθηκε με πρόσχημα το χρέος και εργαλείο το ευρώ. Ένα καθεστώς κατοχής που υπηρετείται πιστά από ένα εντελώς διεφθαρμένο και φαύλο πολιτικό προσωπικό, που διψά αποκλειστικά και μόνο για χρήμα και εξουσία και επιβιώνει μόνο κάτω από το καθεστώς προστασίας που επιδιώκουν από τους ξένους επικυρίαρχους, οι οποίοι και το χρησιμοποιούν καταλλήλως για να επιτύχουν τους δικούς τους ιδιοτελείς σκοπούς, εγκαθιδρύοντας αυτό το νέο μοντέλο σύγχρονης αποικιοκρατίας στη χώρα και τη μετατροπή της σε κράτος παρία, σε ένα ευτελές προτεκτοράτο κυριολεκτικά του κλώτσου και του μπάτσου, με μια κοινωνία σε συνεχή ευτελισμό, παράλυση και ανδραποδισμό.


Έτσι η απελευθέρωση της χώρας από τα δεσμά που της χάλκεψαν οι ξένοι επίβουλοι κατακτητές και οι ντόπιοι δωσίλογοι συνεργάτες τους, είναι ο πρώτος και κύριος στόχος της δικής μας προσπάθειας και η πορεία για την εκπλήρωσή του προσδιορίζει την ιδεολογία και την εν γένει φυσιογνωμία μας.


Οι μεγάλες επιλογές του Ε.ΠΑ.Μ. που αφορούν στην ρήξη με την ευρωένωση, στην καθιέρωση Εθνικού κρατικού νομίσματος, στην άρνηση αναγνώρισης και στη παύση πληρωμής του εξωφρενικού χρέους που σχεδιάστηκε με τρόπο που όσο εμείς το πληρώνουμε αυτό να αυξάνει, στην τιμωρία των υπευθύνων που μας έφεραν ως εδώ, αλλά και στην χάραξη μιας μακρόπνοης και μακρόχρονης στρατηγικής παραγωγικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης, είναι αποφασιστικής σημασίας και επηρεάζουν καθοριστικά τον τελικό μας στόχο και ταυτόχρονα διαμορφώνουν το πολιτικοϊδεολογικό μας υπόβαθρο.


Οι μεγάλες αυτές στρατηγικού χαρακτήρα επιλογές, που δεν προκύπτουν από προϋπάρχουσες ιδεοληψίες, αλλά αποτελούν προϊόν επιστημονικής διερεύνησης και μελέτης των δεδομένων και στη βάση πάντα της σχέσης κόστους - οφέλους για τα συμφέροντα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, δίνουν ταυτόχρονα και την απάντηση σε καίρια ερωτηματικά που προκύπτουν και προσδιορίζουν την πορεία μας. Δηλαδή με ποιες κοινωνικές δυνάμεις, που είναι διατεθειμένες να παλέψουν και να στηρίξουν τις προσπάθειες και τον αγώνα μας, θα πορευτούμε μαζί.


Για το λόγο αυτό, εμείς δεν απευθυνόμαστε με ιδεολογικούς όρους είτε στην «αριστερά», είτε στη «δεξιά», αλλά καλούμε στην πιο πλατιά συσπείρωση την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που πλήττεται βάναυσα από τις πολιτικές του κατοχικού καθεστώτος, πέραν από τους παραδοσιακούς και εν τέλει τεχνητούς διαχωρισμούς αριστεράς και δεξιάς. Επί της ουσίας, καλούμε με βάση την κοινωνική θέση του καθένα, τα προβλήματά του, καθώς και κυρίως του τρόπου που αντιλαμβάνεται το «χώμα που πατάει» δηλαδή την πατρίδα του και τις προοπτικές που έχει ο ίδιος, καθώς και τα παιδιά του σ’ αυτήν.


Ακριβώς στο σημείο αυτό ανιχνεύονται οι διαφορές μας τόσο στην στρατηγική, όσο και στην πορεία από άλλους φορείς, που παρουσιάζονται ως «αντιμνημονιακές» δυνάμεις και καλούν σε παραταξιακές ουσιαστικά συσπειρώσεις, είτε της αριστεράς, είτε της λαϊκής δεξιάς, είτε ακόμα της νεοναζιστικής ακροδεξιάς, που θέλει να παρουσιάζεται ως δήθεν «αντισυστημική».


Ακριβώς σε αυτό το σημείο και εξ αυτού του γεγονότος προκύπτει και η φαινόμενη «αδυναμία» μας για συμμαχίες και ευρύτερες συνεργασίες με άλλες δυνάμεις -πέραν της ακροδεξιάς που μας χωρίζει άβυσσος- που δεν μπορούν να ξεφύγουν από την παραταξιακή τους λογική και την ιδεοληπτική αντίληψη των πραγμάτων και που προσπαθούν με κάθε τρόπο, ανεπιτυχώς βέβαια, να μας χρεώσουν πρόσημο και να δικαιολογήσουν έτσι την έλλειψη διάθεσης συνεργασίας από τη πλευρά τους.


Για ‘μας το όραμα, καθώς και η πορεία για τη κατάκτησή του αποτελεί μια αδιάσπαστη ενότητα, που δίνει με απόλυτη σαφήνεια στο Μέτωπο την ταυτότητά του και στον αγώνα μας συνέπεια και προοπτική, που δεν μπορούν να φαλκιδευτούν από την οποιαδήποτε «παραταξιακή» λογική του οποιουδήποτε. Γι’ αυτό και η απεύθυνσή μας είναι προς τον απλό κόσμο, στη βάση, και καλούμε όλες τις άλλες δυνάμεις να πράξουν το ίδιο κι εκεί να μετρηθούμε για το ποιος έχει το δίκιο και ποιος το άδικο. Το ποιος μιλάει με ρεαλισμό και δίνει προοπτική και ποιος δημαγωγεί και μιλάει με πομφόλυγες...


ΠΗΓΗ: ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ Ε.ΠΑ.Μ.