 |
| Η Ελληνική Πολιτική Ελίτ!! |
γράφει ο Ν.Μπαγιαρτάκης
Το ελληνικό έθνος απελευθερώθηκε χάρη στις Προστάτιδες Δυνάμεις.!!
Στα ελληνικά σχολεία η ιστορία που διδάσκει τα ελληνόπουλα αναφέρεται για την περίοδο της Τουρκοκρατίας στις λεγόμενες Φιλικές Δυνάμεις ή στις Μεγάλες Δυνάμεις, όπου κυρίως είναι οι τρείς χώρες Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία. Κατά τα βιβλία αυτά το ελληνικό έθνος απελευθερώθηκε χάρη στις Προστάτιδες αυτές Δυνάμεις και οφείλουμε μέχρι σήμερα να είμαστε ευγνώμονες στην Δύση, γιατί μας πρόσφερε την ελευθερία μας από τον Οθωμανικό ζυγό. Καθίσταται με τον πλέον έκδηλο και εμφατικό τρόπο ότι το κράτος που πληρώνουν οι Έλληνες πολίτες αδρά και οφείλει ως συμβατική του υποχρέωση να ανταποδώσει στους πολίτες του την εκπαίδευση του και να τον διαπαιδαγωγήσει με την ιστορία, τις αρχές και τις αξίες που διέπουν το ελληνικό έθνος, αντί αυτού οι εξουσιαστές του δεν θέλουν ένα πολίτη ελεύθερα σκεπτόμενο αλλά έναν Ραγιά άβουλο και μοιραίο, έτσι ώστε να μην αμφισβητήσει την κυριαρχία τους και τα προνόμια τους.
Έχοντας εμποτίσει τους αυριανούς πολίτες (αν όχι πολίτες, σίγουρα φορολογούμενους) στα σχολεία με την χυδαία και αισχρή φιλοσοφία ότι οι αγώνες του έθνους δεν θα είχαν καμία αξία εάν δεν παρέμβαιναν οι Μεγάλες Δυνάμεις και όπως τότε τελούσαν υπό την κηδεμονία των συμμάχων οι Έλληνες, έτσι και σήμερα εάν θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι πρέπει να είμαστε υπό την προστασία τους. Αλήθεια είμαστε πραγματικά ελεύθεροι όταν αποδεχόμαστε ότι θα έχουμε προστάτες του έθνους και πόσο; Αλήθεια η ιστορία γιατί αναφέρεται μονάχα στα καλά των συμμάχων και "ξεχνάει" να μάθει στους "αυριανούς πολίτες (;)", για την Μικρασιατική καταστροφή και τον ρόλο τους, για τον Αττίλα στην Κύπρο και για τον ρόλο τους στον ελληνικό εμφύλιο;
Μία πολιτική ελίτ δείχνει με κάθε τρόπο την υποταγή της στις ξένες Δυνάμεις.
Μία πολιτική ελίτ όπου κυριαρχεί προ της Μεταπολίτευσης και δείχνει με κάθε τρόπο την υποταγή της στις ξένες Δυνάμεις και το μόνο το οποίο την ενδιαφέρει δεν είναι το έθνος αλλά τα προνόμια της να διατηρηθούν και ας δυστυχεί το έθνος και στην ανάγκη ας χαθεί και ένα μέρος της ελληνικής επικράτειας, ποιός μπορεί να ξεχάσει τον Γεώργιο του Ανδρέα Παπανδρέου τον ΙΙ να λέει ότι: “Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα γης λιγότερα από εκείνα που μας ανήκουν, και να κοιμόμαστε τα βράδια ήσυχοι και ασφαλείς, παρά να έχουμε ότι μας ανήκει και να μην μπορούμε να κλείσουμε μάτι από τον κίνδυνο κάποιας ξαφνικής επίθεσης κακόβουλων γειτόνων εναντίον μας”. Γιώργος Παπανδρέου (Συνέντευξη τύπου – Τορόντο Καναδά, 1999), ή την ορκωμοσία του πρώην Προέδρου της Βουλής του Παπούλια Κάρολου από την Μπενάκη Ψαρούδα Άννα να λέει τα εξής: Αναλαμβάνετε, κύριε Πρόεδρε, την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας για μία πενταετία όπου θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις : Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της Συνταγματικής Συνθήκης, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στην διευρυμένη Ευρώπη, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η Δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης.Υπάρχουν κι άλλες δηλώσεις που αποδεικνύουν εμφανέστατα την υποτέλεια της πολιτικής ελίτ του τόπου, όπου διαφεντεύει πολύ πριν της Μεταπολιτεύσεως (πχ. οικογένειες Παπανδρέου, Μητσοτάκηδων, Πάγκαλου κ.α.), όπου ως μόνο στόχο έχουν την ηγεμονία της χώρας και του λαού και τα καταφέρνουν δια μέσου της εκπαιδεύσεως όπου τα μικρά παιδιά τα μαθαίνουν να είναι υποτελείς και υπάκουοι στο καθεστώς τους. Δεν τους ενδιαφέρει διόλου η εθνική κυριαρχία της χώρας και του λαού να υπονομευτεί, αρκεί να διατηρηθούν τα οφίτσια τους και να διαιωνίσουν την
"βασιλεία" τους ή την "βαρονία" τους και αν χρειαστεί να μπεί το δίλημμα εάν θα πρέπει να διατηρηθούν τα σύνορα ή αν πρέπει να αλλάξει η σχέση έθνους κράτους σε Ομοσπονδία δεν θα κάνουν τον κόπο να ρωτήσουν τους "πολίτες", αφού τα δικαιώματα τους ξεκινούν εκεί όπου τελειώνουν δηλαδή στα γκισέ της Εφορίας.
Στο βιβλίο του Μηλάκα Δημήτριου, Η Απόρρητη Ιστορία του Αιγαίου, υπάρχουν στοιχεία μη αμφισβητήσιμα και έγκυρα, όπου έχουν παραχωρηθεί από τον Λάλα Στιβ (μία ακόμη προδοσία από την πολιτική ελίτ) τον Έλληνα πράκτορα, όπου διέρρευσε αρχεία μυστικά από τις Υπηρεσίες των ΗΠΑ με Αριθμούς Πρωτοκόλλων και φαίνεται ξεκάθαρα ο ρόλος των Πολιτικών Κυβερνήσεων της χώρας και πόσο εθελόδουλες υπήρξαν από την Χούντα μέχρι σήμερα στις Η.Π.Α.. Αναφέρεται ότι Αμερικάνοι έχουν ως συμφέρον το μοίρασμα των ελληνικών κοιτασμάτων και αποδέχονται τον ρόλο της επιδιαιτησίας για τον εαυτό τους και γι' αυτό κάνουν αποδεκτές τις θέσεις των Τούρκων για τα 10 ναυτικά μίλια και δέχονται την ισχύ τους ως οι δυνατότεροι της περιοχής και δεν προκρίνουν την ελληνική θέση να λυθούν σε διεθνές επίπεδο μέσω των Δικαστηρίων.
Μία συμφωνία παρολίγον να ολοκληρωθεί με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, όπου η είδηση ότι η νέα κυβέρνηση της χώρας είναι υπό του Μητσοτάκη τους έμοιαζε ως "θείο δώρο". Ο ίδιος ήθελε να γραφεί ως ο νέος Βενιζέλος της ιστορίας και αποδέχτηκε το μοίρασμα των πετρελαίων του Αιγαίου με τους Τούρκους και την προστασία των Αμερικάνων. Αρχίσανε τις συνομιλίες με την κυβέρνηση Ντεμιρέλ για τα Μ.Ο.Ε. (Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης) και φυσικά μέσα σε αυτά ήτανε η Παιδεία των λαών να "στρογγυλέψει" για να αλλάξει το κλίμα και τα Μ.Μ.Ε. να βοηθήσουν προς αυτή την κατεύθυνση (οι κακόπιστοι μπορεί να πούνε ότι για αυτόν τον λόγο προβάλλονται εκτεταμένα οι Τούρκικες σειρές την ίδια ώρα από όλα τα κανάλια), εν τέλει δεν ολοκληρώθηκε η συμφωνία λόγω της αλλαγής στην πολιτική ηγεσία από την Τουρκία. Στην συνέχεια η κυβέρνηση του Σημίτη προχώρησε περαιτέρω με αυτά τα Μ.Ο.Ε..
Ανήκομεν εις την Δύσιν
Μην ξεχνάμε πώς η φράση του "Εθνάρχη" Καραμανλή Κωνσταντίνου ότι: Ανήκομεν εις την Δύσιν, είναι μία φράση που χαρακτηρίζει όλη την πολιτική ελίτ του τόπου και εκφράζουν ως μονόδρομο της χώρας τον ΕυρΑτλαντικό άξονα ανέκαθεν και δεν συμφωνούν με την οπτική του Θουκιδίδη για την εξωτερική πολιτική που αναγνώριζε την εξωτερική πολιτική πρέπει να καθορίζεται από τα συμφέροντα της χώρας και μόνο, όπως πολυδιάστατη πολιτική εφαρμόζει ο Ερντογάν στην Τουρκία και δεν δέχεται τις αποκλειστικότητες, αρκεί να διασφαλίζει την χώρα του και τον ίδιον φυσικά. Προσωπικά κάθε φορά που ανοίγω τον Παγκόσμιο χάρτη και ψάχνω την θέση της χώρας, δεν βλέπω κάτι άλλο παρά του ότι η χώρα είναι σε ένα σταυροδρόμι Δύσης (Ευρώπη), Ανατολής (Ασία) και Νότου (Αφρικής). Εάν η πολιτική ελίτ του τόπου κοιτούσε τα συμφέροντα της χώρας θα είχε έλθει σε συμφωνίες πέραν της Ευρώπης, όπως με τα Βαλκάνια θα είχε προκρίνει την Βαλκανική Ένωση για να υπάρξει σταθερότητα και ειρήνη στην περιοχή κατά τα πρότυπα του Φεραίου Ρήγα, θα ερχότανε σε συμφωνία με την Ασία, όπως πήγε πρόσφατα να κάνει με τους Αζέρους για το αέριο αλλά οι φίλοι μας, οι εταίροι μας οι Ευρωπαίοι δεν άφησαν την συμφωνία αυτή να ολοκληρωθεί και τέλος θα είχε προ καιρού ανοίξει σχέσεις και με την Αφρική και δεν θα περίμενε από την Κύπρο να δημιουργήσει σχέσεις με την Αίγυπτο για τα δικά της κοιτάσματα. Εάν η Ελλάδα είχε χρησιμοποιήσει ορθά την θέση της στον Παγκόσμιο χάρτη, σήμερα θα ήτανε αναβαθμισμένη σε Γεωπολιτικό επίπεδο και δεν θα ακολουθούσε τον μονόδρομο που θα την έφερνε σε αυτή την σημερινή κατάσταση. Σήμερα οι Η.Π.Α. δίνουν μεγάλη σημασία στην γεωπολιτική σκακιέρα και αντιλαμβάνονται ότι εκεί δεν θα αμφισβητηθεί η Παγκόσμια Ηγεμονία τους.Με το παρόν πολιτικό σύστημα εξασφαλίζετε η εδραίωση και η κυριαρχία της πολιτικής ελίτ της χώρας, αυτή είναι έτοιμη για να διατηρηθεί ως "παρασιτική" απέναντι στην κοινωνία που την τρέφει να θέσει σε κίνδυνο τόσο την ασφάλεια της χώρας, όσο και του λαού, αρκεί να υπερισχύει και την επόμενη μέρα. Είναι γνωστό ότι ο φάκελος της Κύπρου θα "κάψει" πολλούς από την πολιτική ελίτ και δεν έχουν κανένα ενδοιασμό να παραχωρήσουν την Εθνική κυριαρχία του τόπου και των "πολιτών" στον οποιονδήποτε και ας την αξιοποιήσει κατά όποιο τρόπο θελήσει, αρκεί να τρώνε και αυτοί μαζί τους, εξ' ου και η παραχώρηση της χώρας υπό το Αγγλικό Δίκαιο στους δανειστές μας και την εκχώρηση των δικαιωμάτων μας. Θυμίζουν τον Λουδοβίκο τον ΙΣΤ όπου στις τελευταίες μέρες της ηγεμονίας του διαπραγματευόταν με ξένες δυνάμεις έναν πόλεμο μεγάλης έκτασης, με την Γαλλία να είναι απέναντι με Ευρωπαϊκές δυνάμεις και στην συνέχεια θα έφερνε μία έντιμη συμφωνία, ως πατριώτης θα εμφανιζόταν στην συνέχεια, με μόνο του σκοπό την διατήρηση του στον θρόνο θα βύθιζε σε πόλεμο την Ευρώπη αρκεί να μην αμφισβητείται από τον λαό και τις τάσεις του.