Η στρατηγική που πρότεινε ο Συ.Ριζ.Α. για να κερδίσει την εμπιστοσύνη μας
και να πάρει το χρίσμα για να κυβερνήσει μια χώρα εξαθλιωμένη και κατεστραμμένη από την πενταετή λαίλαπα, θα μπορούσε να συνοψιστεί ως εξής:
Πρώτον, στη βραχυπρόθεσμη άρση της λιτότητας και στην ανακούφιση της κοινωνίας∙ αυτό που ονομάσαμε «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης».
Δεύτερον, στη διαπραγμάτευση με τους (συν)εταίρους, με στόχο την αποδοχή της προφανούς αναγκαιότητας ελάφρυνσης του δημόσιου χρέους, κι εντός της ευρωζώνης, στη συμβολή για μια προοδευτική αλλαγή κατεύθυνσης του ευρωπαϊκού υπερωκεάνιου που πλέει προς την περιοχή των παγόβουνων, εν αναμονή και της αλλαγής συσχετισμού δυνάμεων σε άλλες χώρες.
Τρίτον, στη μεσοπρόθεσμη διαμόρφωση μιας ριζοσπαστικής αλλαγής της χώρας με κύριους άξονες την παραγωγική ανασυγκρότηση και την αναδιανομή εισοδήματος και πλούτου.
Στο πρώτο σημείο, για να εκτελεστεί το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, προϋπολογισμού δώδεκα δισεκατομμυρίων ευρώ, έπρεπε να βρεθούν οι πόροι. Οι εκπρόσωποι του Συ.Ριζ.Α., προεκλογικά έλεγαν σε πέντε δευτερόλεπτα ότι, μεταξύ άλλων, θα έβρισκαν τους πόρους μέσω νέου δανεισμού. Νομίζαμε ότι αυτή ήταν μόνο μια προεκλογική τακτική κι ότι στην πραγματικότητα σκόπευαν να αντλήσουν τους αναγκαίους πόρους από τη σύλληψη του παράνομα αποθησαυρισμένου πλούτου δεκαετιών. Όλα τα στοιχεία ήταν εκεί. Δεκάδες λίστες, διαθέσιμα τραπεζικά αρχεία, φορολογικά αδικαιολόγητες αναλήψεις μετρητών και μεταφορά πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ στο εξωτερικό. Δυστυχώς, χωρίς ίχνος σοβαρότητας, σοβαρολογούσαν ότι προσέβλεπαν σε μεταβιβαστικές πληρωμές από τους (συν)εταίρους και σε νέο δανεισμό για την εκτέλεση του προγράμματος της Θεσσαλονίκης. Δεν έκαναν απολύτως τίποτα για να συλλάβουν τους άδηλους πόρους της γκρίζας οικονομίας που ακμάζει και, φυσικά, ο θεμελιώδης αυτός στόχος, απέτυχε παταγωδώς.
Στο δεύτερο σημείο, στο εξωτερικό μέτωπο, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η αναίδεια και η αναλγησία των (συν)εταίρων ξεπέρασε και τις πιο απαισιόδοξες προβλέψεις. Το διαπραγματευτικό περιβάλλον δεν είχε καθόλου τα στοιχεία της δημιουργικής ασάφειας τα οποία επικαλείτο η ελληνική πλευρά. Αντίθετα, όπως αποκαλύπτεταιαπό τον λαλίστατο γελωτοποιό αυτής της ιστορίας, χαρακτηρίστηκε εξαρχής από μια καταστροφική σαφήνεια, κατά παράβαση κάθε έννοιας κοινοτικής αλληλεγγύης, κάθε κανόνα διεθνούς δικαίου και κάθε ίχνους δημοκρατικής συμπεριφοράς και πολιτικής ευπρέπειας. Στο εσωτερικό μέτωπο, το εχθρικό παραθεσμικό περιβάλλον, η κωλυσιεργία στην ανάληψη της εξουσίας, η χαρακτηριστική έλλειψη στόχων και η πολιτική ατολμία που επί πέντε μήνες επέδειξε η ελληνική κυβέρνηση, ήταν τουλάχιστον εξοργιστική. Δεν έγινε απολύτως τίποτα στο πεδίο της πάταξης της διαφθοράς, που θα μπορούσε αφενός να ασκήσει αποτελεσματική πίεση στη γερμανική ηγεμονία και αφετέρου να κερδίσει την επικοινωνιακή μάχη, εμπεδώνοντας την εντύπωση ότι κάτι επιτέλους αλλάζει. Αδιαφόρησε να βάλει στο στόχαστρο τις γερμανικές εταιρείες που ανενόχλητες αλωνίζουν στην Ελλάδα κι επιδίδονται σε πρωταθλητισμό στο πεδίο της διαφθοράς, επιβαρύνοντας κατά τις εκτιμήσεις τα δημόσια ταμεία με πολλά δισεκατομμύρια ευρώ.
Στο τρίτο σημείο, τα υπουργικά χαρτοφυλάκια που είναι επιφορτισμένα με την παραγωγική ανασυγκρότηση δεν παρουσίασαν το παραμικρό ίχνος στρατηγικού οράματος ή τουλάχιστον κάποιες προτάσεις τακτικής ανάταξης της αποσαθρωμένης παραγωγικής βάσης της χώρας, με την ενεργοποίηση προτεινόμενων εργαλείων, όπως αυτού της κοινωνικής επιχειρηματικότητας ή με μια προσπάθεια ανάκτησης του κακοποιημένου δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι. Αντίθετα, απέτυχαν να δρομολογήσουν έστω κι έναν στοιχειώδη προγραμματισμό στην κατεύθυνση της ανασύνταξης των μεταποιητικών παραγωγικών εγκαταστάσεων της πρωτογενούς παραγωγής, που μετά τη μεγάλη ληστεία της Αγροτικής Τράπεζας, σκουριάζουν ανά την Ελλάδα, όταν δεν πουλιούνται από τους υπόλογους, αλλά πάντως ανενόχλητους τραπεζίτες, για παλιοσίδερα.
Αποτυχίες παντού, ώστε να αναγκάζεται ο Πρωθυπουργός να επαναλαμβάνει μονότονα τις επιτυχίες (sic) της επαναπρόσληψης των καθαριστριών και των σχολικών φυλάκων, που ασφαλώς ήταν αναγκαίες, ως συμβολικές κινήσεις αποκατάστασης της νομιμότητας, αλλά πέραν τούτου, μηδέν στο πηλίκο.
Σήμερα, μετά από έξι μήνες αποτυχιών και παλινωδιών, παρακολουθούμε άναυδοι το πολιτικό προσωπικό που είναι επιφορτισμένο με την διακυβέρνηση της χώρας, να επιδίδεται σε κομματοσκυλοκαυγάδες, με τους μεν να προσεταιρίζονται ως συμμάχους τους πάλαι ποτέ κήνσορες του αυριανισμού για να ρίξουν λάσπη στους δε. Οι “απέναντι”, χωρίς καμία ντροπή που επί έξι μήνες δεν έχουν συμβάλει πουθενά και σε τίποτα, σαν τον πνιγμένο που πιάνεται από τα μαλλιά του, χαμένοι σε οικονομετρικές καμπύλες, αναζητούν χωρίς διατυπωμένο σχέδιο τη διέξοδο του εθνικού νομίσματος και την ιδεολογική τους καθαρότητα, ως να μην ισχύει για αυτούς ότι ο επί πέντε μήνες σιωπών, δοκεί συναινείν!
Επειδή κανείς δεν περισσεύει, αφήστε επιτέλους τους κομματοσκυλοκαυγάδες, τόσο του προσκηνίου όσο και του παρασκηνίου και κυβερνήστε. Αντιληφθείτε, κυρίως, ότι με το τρίτο και μεγαλύτερο φέσι που μας φορέσατε, θα είναι αδύνατον να ανεχθούμε μια νέα Παπαδημοκρατία, εφόσον με την ελαφρότητά σας, εκεί εξωθείτε τα πράγματα. Κι αφού το αντιληφθείτε αυτό, καταλάβετε επίσης, ότι επειδή προφανώς δεν είστε επαρκείς γι’ αυτήν την τιτάνια προσπάθεια εθνικής ανάταξης που απαιτείται, θα πρέπει να ανοιχτείτε και να ζητήσετε τη συνδρομή της κοινωνίας, που άναυδη παρακολουθεί τα απίστευτα ύψη και τα αμέτρητα βάθη της ανωριμότητάς σας!
Η σύνθεση είναι από την OKTANA
Πρώτον, στη βραχυπρόθεσμη άρση της λιτότητας και στην ανακούφιση της κοινωνίας∙ αυτό που ονομάσαμε «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης».
Δεύτερον, στη διαπραγμάτευση με τους (συν)εταίρους, με στόχο την αποδοχή της προφανούς αναγκαιότητας ελάφρυνσης του δημόσιου χρέους, κι εντός της ευρωζώνης, στη συμβολή για μια προοδευτική αλλαγή κατεύθυνσης του ευρωπαϊκού υπερωκεάνιου που πλέει προς την περιοχή των παγόβουνων, εν αναμονή και της αλλαγής συσχετισμού δυνάμεων σε άλλες χώρες.
Τρίτον, στη μεσοπρόθεσμη διαμόρφωση μιας ριζοσπαστικής αλλαγής της χώρας με κύριους άξονες την παραγωγική ανασυγκρότηση και την αναδιανομή εισοδήματος και πλούτου.
Στο πρώτο σημείο, για να εκτελεστεί το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, προϋπολογισμού δώδεκα δισεκατομμυρίων ευρώ, έπρεπε να βρεθούν οι πόροι. Οι εκπρόσωποι του Συ.Ριζ.Α., προεκλογικά έλεγαν σε πέντε δευτερόλεπτα ότι, μεταξύ άλλων, θα έβρισκαν τους πόρους μέσω νέου δανεισμού. Νομίζαμε ότι αυτή ήταν μόνο μια προεκλογική τακτική κι ότι στην πραγματικότητα σκόπευαν να αντλήσουν τους αναγκαίους πόρους από τη σύλληψη του παράνομα αποθησαυρισμένου πλούτου δεκαετιών. Όλα τα στοιχεία ήταν εκεί. Δεκάδες λίστες, διαθέσιμα τραπεζικά αρχεία, φορολογικά αδικαιολόγητες αναλήψεις μετρητών και μεταφορά πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ στο εξωτερικό. Δυστυχώς, χωρίς ίχνος σοβαρότητας, σοβαρολογούσαν ότι προσέβλεπαν σε μεταβιβαστικές πληρωμές από τους (συν)εταίρους και σε νέο δανεισμό για την εκτέλεση του προγράμματος της Θεσσαλονίκης. Δεν έκαναν απολύτως τίποτα για να συλλάβουν τους άδηλους πόρους της γκρίζας οικονομίας που ακμάζει και, φυσικά, ο θεμελιώδης αυτός στόχος, απέτυχε παταγωδώς.
Στο δεύτερο σημείο, στο εξωτερικό μέτωπο, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η αναίδεια και η αναλγησία των (συν)εταίρων ξεπέρασε και τις πιο απαισιόδοξες προβλέψεις. Το διαπραγματευτικό περιβάλλον δεν είχε καθόλου τα στοιχεία της δημιουργικής ασάφειας τα οποία επικαλείτο η ελληνική πλευρά. Αντίθετα, όπως αποκαλύπτεταιαπό τον λαλίστατο γελωτοποιό αυτής της ιστορίας, χαρακτηρίστηκε εξαρχής από μια καταστροφική σαφήνεια, κατά παράβαση κάθε έννοιας κοινοτικής αλληλεγγύης, κάθε κανόνα διεθνούς δικαίου και κάθε ίχνους δημοκρατικής συμπεριφοράς και πολιτικής ευπρέπειας. Στο εσωτερικό μέτωπο, το εχθρικό παραθεσμικό περιβάλλον, η κωλυσιεργία στην ανάληψη της εξουσίας, η χαρακτηριστική έλλειψη στόχων και η πολιτική ατολμία που επί πέντε μήνες επέδειξε η ελληνική κυβέρνηση, ήταν τουλάχιστον εξοργιστική. Δεν έγινε απολύτως τίποτα στο πεδίο της πάταξης της διαφθοράς, που θα μπορούσε αφενός να ασκήσει αποτελεσματική πίεση στη γερμανική ηγεμονία και αφετέρου να κερδίσει την επικοινωνιακή μάχη, εμπεδώνοντας την εντύπωση ότι κάτι επιτέλους αλλάζει. Αδιαφόρησε να βάλει στο στόχαστρο τις γερμανικές εταιρείες που ανενόχλητες αλωνίζουν στην Ελλάδα κι επιδίδονται σε πρωταθλητισμό στο πεδίο της διαφθοράς, επιβαρύνοντας κατά τις εκτιμήσεις τα δημόσια ταμεία με πολλά δισεκατομμύρια ευρώ.
Στο τρίτο σημείο, τα υπουργικά χαρτοφυλάκια που είναι επιφορτισμένα με την παραγωγική ανασυγκρότηση δεν παρουσίασαν το παραμικρό ίχνος στρατηγικού οράματος ή τουλάχιστον κάποιες προτάσεις τακτικής ανάταξης της αποσαθρωμένης παραγωγικής βάσης της χώρας, με την ενεργοποίηση προτεινόμενων εργαλείων, όπως αυτού της κοινωνικής επιχειρηματικότητας ή με μια προσπάθεια ανάκτησης του κακοποιημένου δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι. Αντίθετα, απέτυχαν να δρομολογήσουν έστω κι έναν στοιχειώδη προγραμματισμό στην κατεύθυνση της ανασύνταξης των μεταποιητικών παραγωγικών εγκαταστάσεων της πρωτογενούς παραγωγής, που μετά τη μεγάλη ληστεία της Αγροτικής Τράπεζας, σκουριάζουν ανά την Ελλάδα, όταν δεν πουλιούνται από τους υπόλογους, αλλά πάντως ανενόχλητους τραπεζίτες, για παλιοσίδερα.
Αποτυχίες παντού, ώστε να αναγκάζεται ο Πρωθυπουργός να επαναλαμβάνει μονότονα τις επιτυχίες (sic) της επαναπρόσληψης των καθαριστριών και των σχολικών φυλάκων, που ασφαλώς ήταν αναγκαίες, ως συμβολικές κινήσεις αποκατάστασης της νομιμότητας, αλλά πέραν τούτου, μηδέν στο πηλίκο.
Σήμερα, μετά από έξι μήνες αποτυχιών και παλινωδιών, παρακολουθούμε άναυδοι το πολιτικό προσωπικό που είναι επιφορτισμένο με την διακυβέρνηση της χώρας, να επιδίδεται σε κομματοσκυλοκαυγάδες, με τους μεν να προσεταιρίζονται ως συμμάχους τους πάλαι ποτέ κήνσορες του αυριανισμού για να ρίξουν λάσπη στους δε. Οι “απέναντι”, χωρίς καμία ντροπή που επί έξι μήνες δεν έχουν συμβάλει πουθενά και σε τίποτα, σαν τον πνιγμένο που πιάνεται από τα μαλλιά του, χαμένοι σε οικονομετρικές καμπύλες, αναζητούν χωρίς διατυπωμένο σχέδιο τη διέξοδο του εθνικού νομίσματος και την ιδεολογική τους καθαρότητα, ως να μην ισχύει για αυτούς ότι ο επί πέντε μήνες σιωπών, δοκεί συναινείν!
Εμείς, κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης, δεν σας ψηφίσαμε στις 25 του περασμένου Γενάρη για να τα κάνετε σαν τα μούτρα σας. Εμείς σας ψηφίσαμε για να βγάλετε τη χώρα από το αδιέξοδο μιας σιχαμένης πενταετίας.
Επειδή κανείς δεν περισσεύει, αφήστε επιτέλους τους κομματοσκυλοκαυγάδες, τόσο του προσκηνίου όσο και του παρασκηνίου και κυβερνήστε. Αντιληφθείτε, κυρίως, ότι με το τρίτο και μεγαλύτερο φέσι που μας φορέσατε, θα είναι αδύνατον να ανεχθούμε μια νέα Παπαδημοκρατία, εφόσον με την ελαφρότητά σας, εκεί εξωθείτε τα πράγματα. Κι αφού το αντιληφθείτε αυτό, καταλάβετε επίσης, ότι επειδή προφανώς δεν είστε επαρκείς γι’ αυτήν την τιτάνια προσπάθεια εθνικής ανάταξης που απαιτείται, θα πρέπει να ανοιχτείτε και να ζητήσετε τη συνδρομή της κοινωνίας, που άναυδη παρακολουθεί τα απίστευτα ύψη και τα αμέτρητα βάθη της ανωριμότητάς σας!
Η σύνθεση είναι από την OKTANA
raskolnick.wordpress.com