Όπου ξαναγυρίζει ο Δεληγιάννης.
του Θ. Συμβουλόπουλου
Από το βιβλίο του Νίκου Μπελογιάννη το «Ξένο Κεφάλαιο στην Ελλάδα» άντλησα το παρακάτω κείμενο. Κι αν στα ονόματα των πολιτικών της εποχής βάλουμε των σημερινών, τότε θα κατανοήσουμε γιατί και πόσο επιμελώς, δεν διδάσκονται στα σχολειά και τα πανεπιστήμιά μας η πραγματική ιστορία του τόπου μας.
Αντικαταστήστε λοιπόν στο όνομα Δεληγιάννης το Τσίπρας, στο όνομα Καραπάνος το Βαρουφάκης, και στο όνομα Συγγρός και Βλαστός, το Σάλλας ή Κωστόπουλος, για να πάρετε την άλυτη εξίσωση που πονοκεφαλιάζει μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Κάθε ομοιότητα στην εξιστόρηση μόνο συμπτωματική δεν μπορεί να είναι!
«Η αλυσίδα τούτη από δάνεια φόρους, δασμούς, παραφουσκωμένους προϋπολογισμούς, ελλείμματα ανοικονόμητα και σχέδια απραγματοποίητα, έδωσε στον Δεληγιάννη την ευκαιρία να κερδίσει τις εκλογές πού 'γιναν τον Οκτώβρη του 1890. Ο παμπόνηρος Μωραΐτης πολιτικός κοντά στο παλιό συνηθισμένο προεκλογικό του σύνθημα «Κάτω οι φόροι», πρόσθεσε αυτή τη φορά και το «Κάτω τα Δάνεια» διακηρύχνοντας ότι η Ελλάδα πρέπει να κηρύξει φτώχευση.
Οι Μεγάλες Δυνάμεις..... πήραν στα σοβαρά τις δηλώσεις του και δεν είχαν καμμιά διάθεση ...
να τον αφήσουν να τις πραγματοποιήσει. Ο Δεληγιάννης όμως μόλις κέρδισε τις εκλογές, έφερνε γύρο για καιρό τις διάφορες πρεσβείες και ορκιζόταν στους πρεσβευτές ότι δεν θα πέσει σε τυχοδιωκτισμούς που δεν συμφέρουν τις μεγάλες δυνάμεις και ότι θα πληρώσει στο ακέραιο μέχρι πεντάρα τα τοκοχρεολύσια.(Τσίπρας δήλωση στο Bloomberg μιά εβδομάδα μετά τις εκλογές του Γενάρη, και ακολούθως συμφωνία στο Eurogroup στις 20 Φλεβάρη, όπου δήλωσε πως θα πληρωθούν οι δανειστές πλήρως και εγκαίρως)
Κι έτσι πήρε την έγκρισή τους να σχηματίσει κυβέρνηση με υπουργό Οικονομικών τον Κ. Καραπάνο (Βαρουφάκη) δηλαδή τους ντόπιους και ξένους ομολογιούχους. Στην αρχή ο Δεληγιάννης, πιστός στο προεκλογικό του σύνθημα,προσπάθησε να συμβιβάσει τ' ασυμβίβαστα - και την πίτα σωστή και τους ομολογιούχους χορτάτους. Μ' άλλα λόγια και δάνειο να μην παίρνει και τα τοκοχρεολύσια να πληρώνει. Με τι να πληρώνει όμως; Η οικονομική κατάσταση ήταν απελπιστικότερη από κάθε άλλη φορά.
Από το βιβλίο του Νίκου Μπελογιάννη το «Ξένο Κεφάλαιο στην Ελλάδα» άντλησα το παρακάτω κείμενο. Κι αν στα ονόματα των πολιτικών της εποχής βάλουμε των σημερινών, τότε θα κατανοήσουμε γιατί και πόσο επιμελώς, δεν διδάσκονται στα σχολειά και τα πανεπιστήμιά μας η πραγματική ιστορία του τόπου μας.
Αντικαταστήστε λοιπόν στο όνομα Δεληγιάννης το Τσίπρας, στο όνομα Καραπάνος το Βαρουφάκης, και στο όνομα Συγγρός και Βλαστός, το Σάλλας ή Κωστόπουλος, για να πάρετε την άλυτη εξίσωση που πονοκεφαλιάζει μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Κάθε ομοιότητα στην εξιστόρηση μόνο συμπτωματική δεν μπορεί να είναι!
«Η αλυσίδα τούτη από δάνεια φόρους, δασμούς, παραφουσκωμένους προϋπολογισμούς, ελλείμματα ανοικονόμητα και σχέδια απραγματοποίητα, έδωσε στον Δεληγιάννη την ευκαιρία να κερδίσει τις εκλογές πού 'γιναν τον Οκτώβρη του 1890. Ο παμπόνηρος Μωραΐτης πολιτικός κοντά στο παλιό συνηθισμένο προεκλογικό του σύνθημα «Κάτω οι φόροι», πρόσθεσε αυτή τη φορά και το «Κάτω τα Δάνεια» διακηρύχνοντας ότι η Ελλάδα πρέπει να κηρύξει φτώχευση.
Οι Μεγάλες Δυνάμεις..... πήραν στα σοβαρά τις δηλώσεις του και δεν είχαν καμμιά διάθεση ...
να τον αφήσουν να τις πραγματοποιήσει. Ο Δεληγιάννης όμως μόλις κέρδισε τις εκλογές, έφερνε γύρο για καιρό τις διάφορες πρεσβείες και ορκιζόταν στους πρεσβευτές ότι δεν θα πέσει σε τυχοδιωκτισμούς που δεν συμφέρουν τις μεγάλες δυνάμεις και ότι θα πληρώσει στο ακέραιο μέχρι πεντάρα τα τοκοχρεολύσια.(Τσίπρας δήλωση στο Bloomberg μιά εβδομάδα μετά τις εκλογές του Γενάρη, και ακολούθως συμφωνία στο Eurogroup στις 20 Φλεβάρη, όπου δήλωσε πως θα πληρωθούν οι δανειστές πλήρως και εγκαίρως)
Κι έτσι πήρε την έγκρισή τους να σχηματίσει κυβέρνηση με υπουργό Οικονομικών τον Κ. Καραπάνο (Βαρουφάκη) δηλαδή τους ντόπιους και ξένους ομολογιούχους. Στην αρχή ο Δεληγιάννης, πιστός στο προεκλογικό του σύνθημα,προσπάθησε να συμβιβάσει τ' ασυμβίβαστα - και την πίτα σωστή και τους ομολογιούχους χορτάτους. Μ' άλλα λόγια και δάνειο να μην παίρνει και τα τοκοχρεολύσια να πληρώνει. Με τι να πληρώνει όμως; Η οικονομική κατάσταση ήταν απελπιστικότερη από κάθε άλλη φορά.