Επειδή με ρωτάτε, πώς ξέρω για τους τόσο μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης, σας απαντώ με μια εργασία του Γιάννη Μηλιού.
Απομονώνω μόνο 3 παραγράφους, αφήνοντας την μελέτη του όλου κειμένου σε εσάς. Αναφέρεται στη σελίδα 21-22 επί λέξει ότι:
"Πέραν τούτου, οι αιτίες της ελληνικής δημοσιονομικής κρίσης πρέπει να εντοπιστούν σε τρεις επιπλέον παράγοντες:
(α) Στις πολιτικές δραστικής μείωσης των φορολογικών εσόδων που ακολούθησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις για πάνω από μια δεκαετία πριν την κρίση. Τη δεκαετία πριν την κρίση, το ΑΕΠ αυξήθηκε στην Ελλάδα κατά 44%, αλλά ο λόγος χρέος/ΑΕΠ παρέμεινε σταθερός, γύρω στο 100%, παρά τη μεγάλη αύξηση του παρονομαστή, διότι οι κυβερνήσεις αύξαναν παράλληλα και τον αριθμητή (το χρέος), καθώς μείωναν τους συντελεστές φορολόγησης του κεφαλαίου και της μεγάλης περιουσίας, άρα και τα δημόσια έσοδα.
(β) Στη νεοφιλελεύθερη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που απέκλειε τη στήριξη των δημόσιων οικονομικών της Ευρωζώνης με απευθείας δανεισμό από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αλλά υποχρέωνε τις κυβερνήσεις να αντλούν δάνεια μόνο από τις εμπορικές τράπεζες και γενικότερα τις χρηματοπιστωτικές αγορές, με αποτέλεσμα την εκτίναξη των επιτοκίων δανεισμού στη συγκυρία της κρίσης.
Στην εμμονή παράλληλα της ελληνικής κυβέρνησης στις νεοφιλελεύθερες συνταγές διαχείρισης της οικονομίας. Όταν οι χρηματαγορές απέσυραν την εμπιστοσύνη τους προς την ελληνική οικονομία, τα επιτόκια δανεισμού του Δημοσίου εκτινάχθηκαν σε δυσβάσταχτα ύψη. Τον Φεβρουάριο 2010 αποφασίστηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η διαμόρφωση ενός πακέτου δανειακής στήριξης του ελληνικού Δημοσίου με την εμπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), υπό τον όρο ότι η χώρα θα ακολουθούσε ένα αυστηρό πρόγραμμα περιστολής των δημόσιων δαπανών. Η κυβέρνηση προσανατολίστηκε στον περιορισμό των μισθιακών δαπανών του δημοσίου (περικοπή μισθών δημοσίων υπαλλήλων) και στην περιστολή του κοινωνικού κράτους, με παράλληλη αύξηση των εσόδων κυρίως από έμμεσους φόρους (αύξηση ΦΠΑ). Άφησε αμετάβλητες τις συνθήκες αναφορικά με άλλες πηγές εσόδων (π.χ. φορολογικοί συντελεστές των επιχειρήσεων, φοροαπαλλαγές εφοπλιστών και άλλων επιχειρηματικών κατηγοριών, μη φορολόγηση εκκλησιαστικής περιουσίας κλπ.) ή δαπανών (π.χ. διατήρηση των υπέρογκων στρατιωτικών δαπανών). Στις 23 Απριλίου 2010 η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε την ενεργοποίηση του μηχανισμού δανειακής στήριξης εκ μέρους της ΕΕ και του ΔΝΤ, εγκαινιάζοντας παράλληλα πολιτικές «συρρίκνωσης του κράτους» αναφορικά με το ασφαλιστικό σύστημα, τις συντάξεις, την τοπική αυτοδιοίκηση.
(γ) Στην ίδια την ύπαρξη του ευρώ που, πριν την κρίση, διευκόλυνε τη μεταφορά πόρων (αυτόνομων κεφαλαιακών επενδύσεων χαρτοφυλακίου αλλά και δανειακών κεφαλαίων) προς τις χώρες που αναπτύσσονταν ταχύτερα (και οι οποίες κατά τεκμήριο επιτύγχαναν ψηλότερα επίπεδα κερδοφορίας του κεφαλαίου). Οι κεφαλαιακές αυτές εισροές ισοσκέλιζαν το ισοζύγιο πληρωμών της χώρας, δηλαδή επέτρεπαν πριν την κρίση στην Ελλάδα και άλλες χώρες της λεγόμενης «ευρωπαϊκής περιφέρειας» να διατηρούν ένα σημαντικό έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Με το ξέσπασμα της κρίσης η δυνατότητα αυτή ξανεμίσθηκε, καθώς συρρικνώθηκαν οι (αυτόνομες) κεφαλαιακές εισροές."
Το πρωτότυπο κείμενο εδώ
http://users.ntua.gr/jmilios/Oikonomia_Eikostos1ab.pdf
Το κείμενο εδώ
http://uadphil.econ.uoa.gr/UA/files/135728901..pdf
Το κείμενο εδώ
http://www.bankofgreece.gr/.../%CE%9F%CE%B9%CE%BA%CE%BF...
Δηκιγορος