Είμαστε επισήμως χρεοκοπημένοι.
Ξημερώματα Τετάρτης, ώρα 1 μετά τα μεσάνυχτα. Καλοκαίρι του 2015. Ιούνιος βροχερός, μουντός και κρύος.
Έχω 13 χρόνια και κάτι να σε δω, να σ' αγκαλιάσω, να σε νιώσω.
Ήσουν για μένα αληθινός σύντροφος. Μαζί σου είχα όλα όσα χρειαζόμουν. Τσιγάρα, ποτά, πιτόγυρα, πίτσες, καφέδες και άλλα που δεν είναι της παρούσης. Πόσα σαββατοκύριακα βγάλαμε παρέα! Θυμάσαι;
Και τώρα, μου είπαν οι αγορές, αχ μακάρι να είναι αλήθεια, πως έρχεσαι πάλι πίσω. Είσαι κάπου κρυμμένος και με προσμένεις. Εκεί, μακριά, στο εθνικό νομισματοκοπείο. Έρχεσαι...έρχεσαι Θοδωρή!
Κλαίω πάνω σε βρώμικα ευρώ και περιμένω...
Vangelis Bougiotis
ww.facebook.com/photo.php?fbid=871956862893970&set=a.121771434579187.26536.100002389936475&type=1&fref=nf
Vangelis Bougiotis
ww.facebook.com/photo.php?fbid=871956862893970&set=a.121771434579187.26536.100002389936475&type=1&fref=nf