Του Σταύρου Κατσούλη
1. Να αποφύγουμε τις εκλογές μέχρι την πλήρη σταθεροποίηση της χώρας.
Εδώ έχουμε δύο ζητήματα:
Πρώτον, την παραδοχή ή υπόθεση ότι θα είναι δυνατόν να υπάρξει πλήρης σταθεροποίηση της χώρας. Με 27% ανεργία, μηδενική ανάπτυξη χωρίς καμιά δυνατότητα να υπάρξει μέσα στο υπάρχον πλαίσιο, χωρίς νοσοκομεία, αποπληθωρισμός στην αγορά η οποία είναι τερματικού χαρακτήρα, ρήτρες πρωτογενούς πλεονάσματος που θα αφαιμάξει την οικονομία ακόμη περισσότερο, 323 δις παράνομο κατά τον ΟΗΕ χρέος συν 120+ δις χρέος στο τραπεζικό σύστημα που καταρρέει, δεν γίνεται να υπάρξει σταθεροποίηση της χώρας. Αυτό που θα υπάρξει μέσα στο υπάρχον πλαίσιο είναι περαιτέρω σταθεροποίηση χάος και άτακτη αντίσταση των ευπαθών ομάδων όπως πχ είναι οι αγρότες και οι μικρομεσαίοι με τελικό αποτέλεσμα τις εξεγερσιακές καταστάσεις.
Δεύτερον, και με βάση το παραπάνω, οι εκλογές δεν είναι κάτι που μπορεί να αποκλειστεί ούτε από θέμα ανάγκης ούτε από θέμα σταθερότητας. Ποτέ μια ετυμηγορία του λαού δεν πρέπει να αποφεύγεται όταν υπάρχει εμφανής διατάραξη της βούλησής του σε σχέση με το πολιτικό σύστημα. Διότι εάν το προσπαθήσει αυτό το σύστημα, τότε μόνο δύο τρόποι υπάρχουν για να λυθεί αυτή η χαοτική διαφορά: Είτε με πράξη του Λαού πρωτογενώς, είτε με αυταρχική πράξη του συστήματος ενάντια στον Λαό.
2. Να αλλάξει συναινετικά η πρόεδρος της Βουλής, η οποία δεν χαίρει πια της εμπιστοσύνης ούτε μιας μικρής μερίδας του κοινοβουλίου.
Για να αλλάξει συνταγματικά ο πρόεδρος της βουλής, υπάρχουν δύο περιπτώσεις: Πρώτον, να παραιτηθεί, ή να υπάρξει ορθή κοινοβουλευτική διαδικασία, η οποία απαιτεί 4 μέρες συζήτηση και 45 εμπεριστατωμένες εκθέσεις για τους λόγους για τους οποίους πρέπει να αλλάξει και στην συνέχεια ψηφοφορία στην Βουλή. το ότι κανείς διαφωνεί με αυτά που πράττει η πρόεδρος της Βουλής δεν αρκεί ούτε κατά διάνοια για να αλλάξει παρά την θέλησή της, ούτε και οι χωρίς λεπτομέρειες αναφορές σε μη εμπιστοσύνη.
Η έλλειψη εμπιστοσύνης στον πρόεδρο, μπορεί κάλλιστα να κρύβει και προθέσεις πραξικοπηματικού χαρακτήρα, εφ όσον ο πρόεδρος οφείλει να διαφυλάσσει τις διαδικασίες στο κοινοβούλιο, τόσο κατά γράμμα, όσο και στο πνεύμα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα όπου πρέπει να υπάρχει η κατά πνεύμα διαφύλαξη του πολιτεύματος, είναι η περίπτωση όπου τεράστια νομοσχέδια ψηφίζονται σε ένα-δύο άρθρα χωρίς να υπάρχει ο ικανός χρόνος για μελέτη τους ούτε για την συζήτησή τους. Μια άρνηση της κ. Προέδρου να δεχθεί κάτι τέτοιο στην Βουλή δεν θα έπρεπε να δημιουργεί αισθήματα μη-εμπιστοσύνης, αλλά το ακριβώς αντίθετο, μια και αυτού του τύπου οι κινήσεις προφυλάσσουν ότι λίγο έμεινε από την δημοκρατία μας.
Αλλά εδώ έχουμε ένα ακόμη μείζον θέμα. Στο συγκεκριμένο θέμα της ψήφισης των μέτρων, υπάρχει συγκεκριμένη αναφορά στην δυνατότητα βέτο των υποτιθέμενων θεσμών πάνω στην νομοθετική εξουσία της χώρας. Εδώ ο πρόεδρος της Βουλής και πάλι, άσχετα εάν τα μέλη του κοινοβουλίου δεν το ανέχονται, κανονικά οφείλει να μην δέχεται τέτοιες αντισυνταγματικές διατάξεις και εξουσίες των ξένων πάνω στο πολίτευμα μας, και βεβαίως, δεν τίθεται κανέναν θέμα εμπιστοσύνης ούτε και αρκεί, ακόμη κι αν οι 299 βουλευτές έχουν ομοψυχία σε αυτό το θέμα.
3. Να σταματήσει η κυβέρνηση τις μονομερείς ενέργειες στο Δημόσιο και την Παιδεία.
Εδώ έχουμε ένα σοβαρότατο ατόπημα. Η κυβέρνηση, άσχετα αν δεν το κάνει και αντί αυτού υποτάσσεται στις ορέξεις των «θεσμών», «εταίρων» και σχετικών ιδιωτικών συμφερόντων, οφείλει κατά τον όρκο τους να υπερασπίζονται τον Ελληνικό Λαό άσχετα από ποιες συμβάσεις ισχύουν ή όχι. Σε αυτό, είναι κατανοητό, ότι όποτε χρειαστεί, συμπεριλαμβάνονται και οι μονομερείς κινήσεις, όσες και να είναι αυτές. Δεν υπάρχει θεσμός παγκοσμίως, που μπορεί να υπαγορεύει μέτρα που είναι ενάντια στα ανθρώπινα δικαιώματα και να μην θεωρείται ότι παραβαίνει τους διεθνείς κανόνες. Έτσι λοιπόν, εκτός από το θέμα της κοινής λογικής που χάνεται εδώ, υπάρχει και η δικαίωση που είανι εγγυημένη σε κάθε περίπτωση.
Παρ όλ αυτά, θα έλεγα στους οπαδούς του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, ότι δεν χρειάζεται να ανησυχούν καθόλου για το συγκεκριμένο θέμα το οποίο αποτελεί προφανώς μόνον ένα ρητορικό ζήτημα, διότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, έχει αποδείξει ότι θα ακολουθεί με περισσή υποτέλεια και εθελοδουλία όλες μα όλες τις επιταγές των δανειστών, όσο καταστροφικές και να είναι.
4. Να δημοσιοποιήσει ο κ. Τσίπρας τον οδικό χάρτη της κυβερνητικής και κοινοβουλευτικής δραστηριότητας μέχρι τον Οκτώβριο.
Εδώ έχουμε άλλο ένα καθαρά θεωρητικό ζήτημα άνευ ουσίας. Όλοι γνωρίζουν ότι όλες οι μνημονικές κυβερνήσεις, και ειδικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ κατηγορηματικά ΔΕΝ έχουν κανέναν οδικό χάρτη, διότι ακολουθούν πιστά όλες τις οδηγίες των δανειστών και λοιπόν συμφερόντων στην ΕΕ και το τραπεζικό της σύστημα.
5. Να υπάρξει άπλετο φως και πληροφόρηση για το πλάνο της Δραχμής που επεξεργάστηκαν στελέχη της κυβέρνησης. Να γίνει γνωστό ποιες επαφές είχαν με τρίτες χώρες και τι ζητούσαν.
Κατ αρχήν θα πρέπει να αναφερθεί εδώ, ότι ο τρόπος και η γλώσσα με την οποία τέθηκε το συγκεκριμένο ζήτημα, είναι ύπουλος, διότι με έντεχνο τρόπο αποδίδει έναν χαρακτήρα παρανομίας σε όποιον αναφέρεται σε τέτοια θέματα.
Το πλάνο το οποίο έχει επιφέρει μέχρι στιγμής την καταστροφή στη χώρα δεν είναι αυτό της «δραχμής», αλλά αυτό των δανειακών συμβάσεων, της ηλίθιας για τους αδαείς αλλά στην πραγματικότητα καλά σχεδιασμένης πολιτικής καταστροφικής λιτότητας, και της απολύτως βλακώδους φιλοσοφίας ΄τι είανι δυνατόν να αποπληρώσει κανείς ένα χρέος με το να δανειστεί εκ νέου.
Αυτό κύριοι του ΠΟΤΑΜΙΟΥ οφείλετε πρώτα και κύρια να ζητήσετε να βγεί στο άπλετο φως, γιατί ήταν αυτό το σχέδιο το οποίο αύξησε σχεδόν δύο φορές το χρέος της χώρας, δημιούργησε ανεργία πρωτοφανή σε όλον τον κόσμο και ιστορία και κατέστρεψε κάθε ελπίδα ανάκαμψης. Να μάθει επιτέλους η δικαιοσύνη πρώτα και κύρια για αυτά, αλλά και Λαός μας, ποιοί συνεργάστηκαν, ποιές οι μεθοδεύσεις στην αγορά με τα αλλεπάλληλα και καλά δημοσιοποιημένα σκάνδαλα, τις ανυπόγραφες και μη επικυρωμένες δανειακές συμβάσεις, την παράδοση άνευ όρων και αμετάκλητα της εθνικής κυριαρχίας μας.
Όσον αφορά το σχέδιο της «δραχμής», αυτό το γνωρίζεται και σείς, είναι ανύπαρκτο στους κόλπους της συγκυβέρνησης ΑΝΕΛ/ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτον διότι είναι ανίκανοι να σχεδιάσουν κάτι τέτοιο, και δεύτερον, διότι όπως και το δικό σας κόμμα, έχουν την πεποίθηση ότι η παραμονή μας στην ΕΕ και την ΕΖ είναι μονόδρομος.
Το μόνο σχέδιο που ποτέ υπήρξε από το μέτωπό σας, δηλαδή αυτό των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων στο οποίο ανήκετε και σείς αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα της βουλής, είναι το σχέδιο εφαρμογής διπλού ή παράλληλου νομίσματος, μορφής υποσχετικής ή scrip money το οποίο είναι πράγματι ότι πιο καταστροφικό μπορεί να μας επιβάλουν οι ηγέτες της ΕΕ του ολοκληρωτισμού.
Σχέδιο στις τάξεις των κοινοβουλευτικών κομμάτων για ομαλή έξοδο από την καταστροφή του Ευρώ και τον ζουρλομανδύα της Ε.Ε., ΔΕΝ υπάρχει.
Αυτό που υπάρχει, είναι σχέδιο ομαλής μετάβασης προς την εθνική μας ανεξαρτησία, μέρος του οποίου είναι και η έξοδος από το ευρώ και η δημιουργία μιας κρατικής/εθνικής τράπεζας, η οποία έχοντας πλέον απελευθερωθεί από τα δεσμά του διεθνούς χρηματοπιστωτικού καρτέλ είναι αναγκαία συνθήκη για την ανάκαμψη και την εισαγωγή της Πατρίδας μας σε μια νέα εποχή ευημερίας.
Η προσπάθεια σας, κύριοι του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, να κάνετε να φανεί η οποιαδήποτε έκφραση εξόδου από το ευρώ ως κακούργημα ή ακραία τρομοκρατική πράξη, έχει σημειωθεί και θα χρησιμοποιηθεί εναντίον σας όταν έρθει η ώρα. Διότι, απαγορεύοντας την ελεύθερη ζύμωση, ακόμη και αν αυτή είναι περί της εξόδου από το πλαίσιο της ΕΕ, συνιστά απόπειρα απαγόρευσης της ελεύθερης έκφρασης ενός Λαού.
Θα πρέπει να αναρωτηθεί κανείς εδώ, εάν έχετε κάποια άγνωστα συμφέροντα που σας εξαναγκάζουν να φιμώνετε με τέτοιον χυδαίο και ύπουλο τρόπο τον κάθε διαφωνούντα.
6. Να εκπονηθεί μέσα στον Αύγουστο ένα σχέδιο δράσης για τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα και τις εξαγωγές.
Θα μπορούσατε να ζητήσετε ο σχέδιο κατευθείαν από την πηγή, που έιναι οι κ. Μέρκελ, Σόιμπλε κλπ. Άλλωστε καλές σχέσεις μαζί τους, πολύ καλές σχέσεις μάλιστα, έχετε.
Εναλλακτικά όμως, μπορείτε να σκεφθείτε τα εξής:
Τα μέτρα που μας ζητούν οι δανειστές, δεν επιτρέπουν κανένα απολύτως περιθώριο για ανάπτυξη σε κανέναν τομέα, εκτός αυτούς του ξεπουλήματος ολόκληρης της περιουσίας του λαού και της εκμετάλλευσης ολόκληρου του λαού με θανατηφόρα αποτελέσματα ως εργάτες μιας αποικίας χρέους. Εάν θέλετε να δείτε ποιο ακριβώς είναι το σχέδιο αυτό καθώς και τα αποτελέσματά του, δεν έχετε παρά να κοιτάξετε στο πως ακριβώς διαμορφώθηκαν αυτοί οι τομείς που αναφέρετε, σε χώρες που διατελούν ως προτεκτοράτα ή υποχείρια κάποιας μορφής κατάφωρα αυταρχικής εξουσίας. Στην συνέχεια φανταστεί ότι θα είναι δύο φορές χειρότερα και θα έχετε το σχέδιο που ζητάτε από τον συναίτερό σας, δηλαδή τον κ. Τσίπρα.
7. Να συζητήσουμε ανοικτά τον νέο εκλογικό νόμο με γνώμονα την κατάργηση του παράλογου μπόνους των 50 εδρών για το πρώτο κόμμα.
Εάν θέλετε πραγματικά δίκαιο εκλογικό σύστημα κύριοι, δεν θα μένατε στο μπόνους των 50 εδρών, το οποίο θα συνέφερε το κόμμα σας εάν καταργούταν. Αν πραγματικά σας ενδιέφερε ο πολυσυλλεκτική Βουλή όπως σας αρέσει να ζητάτε και για την κοινωνία, τότε θα ζητάγατε απλή αναλογική. Αλλά με μια γρήγορα ματιά στα κουκιά, αυτό μάλλον δεν θα σας συνέφερε,διότι τότε το πολιτικό καρτέλ που κρατά την εξουσία θα είχε ένα σοβαρότατο πρόβλημα διατήρησης της εξουσίας που έχει, και εσείς στηρίζετε.
Ο Σταύρος Κατσούλης είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Ε.ΠΑ.Μ.
http://www.epamhellas.gr/