Προ ημερών βουλευτές του ΣυΡιζΑ απειλούσαν άμεσα ή έμμεσα τους δανειστές ότι η αυριανή μέρα θα είναι καθοριστική των εξελίξεων, αν τεθεί το δίλημμα: συνταξιούχος και μισθός ή δόση στον δανειστή; Θα επιλεγεί σαφέστατα το να πληρωθούν οι συνταξιούχοι και οι μισθωτοί. Σήμερα παρατηρείται μία σιγή ιχθύων, το οποίο μπορεί να έχει τα εξής τρία ενδεχόμενα: είτε πρώτο ενδεχόμενο αποφασίστηκε δάνειο από την Ρωσία ή την Ευρασιατική Τράπεζα, είτε δεύτερο ενδεχόμενο να έχει αποφασιστεί αύριο η ρήξη μετά την σκληρή στάση των δανειστών στο να μην δεχτούν τις "κόκκινες" γραμμές και την εντολή που έλαβε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, για να μην συνεχιστεί η λιτότητα και να σκίσει κάθε Μνημόνιο που θα του δοθεί, είτε τρίτο ενδεχόμενο να έχει αποδεχτεί με τους δανειστές στην νέα συμφωνία και όσο επαχθέστατη και αν είναι παρόλα αυτά θα είναι μία συμφωνία εντός του Ευρώ (και δεν θα πάμε στον εφιάλτη της δραχμής, όπου θα κοκκινίσουν οι ουρανοί, θα βρέξει βατράχια και θα έρθουν επιδημίες στον ελληνικό λαό), μία συμφωνία win-win όπου δεν υπάρχουν χαμένοι αλλά μόνο νικητές και παρόλο που τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα θέλαμε, παρόλα αυτά είναι μία συμφωνία που θα ακούγεται γλυκά σαν την μελωδία της ευτυχίας και πρέπει να είμαστε περιχαρείς και θα πληρωθεί στην ώρα της η δόση προς το ΔΝΤ.
Το πρώτο ενδεχόμενο αποκλείεται για τον εξής απλό λόγο, ότι θα υπήρχε μία επικοινωνιακή διαχείριση και από της κυβερνήσεως την πλευρά αλλά και από την Ρωσία μιλώντας για την ορθοδοξία, τις σχέσεις μας που κρατάνε από παλαιών ιστορικών χρόνων και ότι αυτά μας οδηγούν συνάμα με την αδιαλλαξία των δανειστών μας να κατανοήσουν ότι ο λαός δεν αντέχει άλλη λιτότητα.
Το δεύτερο ενδεχόμενο επίσης αποκλείεται για τον εξής λόγο, σήμερα θα μιλούσε για την αδιαλλαξία που αντιμετωπίζει σήμερα και εδώ από καιρό η κυβέρνηση καταθέτοντας κάθε φιλότιμη προσπάθεια για να εξευρεθεί λύση στο ζήτημα μίας συμφωνίας όπου η μία πλευρά θα σέβεται την άλλη και δεν θα είναι συμφωνία όπου ως Σάιλοκ οι δανειστές μας επιμένουν να έχουν παράλογες απαιτήσεις και να μας ζητάνε μία λίβρα από την σάρκα μας, διαλέγοντας την να βρίσκεται κοντά στο μέρος της καρδιάς μας.
Δια της εις άτοπον απαγωγή οδηγούμαστε στο τρίτο ενδεχόμενο, όπου δεν είναι άλλο παρά μία συμφωνία μεταξύ εμάς και των εταίρων μας. Μία συμφωνία που δείχνει ότι στην Ευρώπη υπάρχει πάντα η διάθεση στο να εξευρεθεί μία λύση που θα κοιτάει με παρρησία, φροντίδα και σύνεση τον αδύναμο της μέλος, αψηφώντας κάθε φωνή που προκρίνει την αδιαλλαξία και το μίσος μεταξύ των λαών. Είναι μία συμφωνία που δεν μας οδηγεί στην έξοδο μας από το Ευρώ και δεν θα κολυμπήσουμε σε αχαρτογράφητα και σε βαθιά ύδατα, όπου τόσο οι εταίροι μας κινδύνευαν από αυτή την εξέλιξη αλλά στην περίπτωση μας θα μιλάγαμε για ανθρωπιστική τραγωδία. Ο κόσμος πρέπει να κατανοήσει ότι δεν υπήρχε άλλη λύση καλύτερη για την επόμενη μέρα, ώστε να συνεχιστεί η κανονικότητα για την πληρωμή των συνταξιούχων και των μισθωτών, παρόλο που η συμφωνία δεν επιχαίρει τιμών και δαφνών, γιατί είναι μία συμφωνία που απαιτεί θυσίες αλλά θα φέρει και προοπτική ως προς το μέλλον της χώρας και για τον λαό στα επόμενα χρόνια και το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης θα ολοκληρωθεί στο πέρας της τετραετίας, μέχρι τότε θα σκύψει το κεφάλι η κυβέρνηση δίπλα στον λαό και θα αγωνιστεί δίπλα του και για το καλό του.
Επίσης η επόμενη μέρα πρέπει μετά τον πρωθυπουργό και τις οδυνηρές διαπραγματεύσεις για την λύση της συμφωνίας, οφείλουν και οι βουλευτές να πράξουν το καθήκον τους, στηρίζοντας την κυβέρνηση αυτή και να μην οδηγήσουν την χώρα εκ νέου σε εκλογές και σε νέες περιπέτειες. Τέλος αν για τον οποιοδήποτε λόγο δεν αποφευχθεί ο κίνδυνος αυτός και οδηγηθούμε σε εκλογές πρέπει να ξέρουν οι βουλευτές που θα έχουν ενεργήσει αντίθετα με την βούληση του λαού, προδίδοντας την εμπιστοσύνη του πρωθυπουργού, αυτές οι εκλογές θα είναι με λίστα και αυτοί που δεν στήριξαν τον πρωθυπουργό θα αναγκαστεί να μην τους βάλει στις υποψηφιότητες αυτές. Με λίγα λόγια πρέπει να υπάρξει κομματική πειθαρχία και στήριξη από όλες τις μεριές για να αποφύγει τον σκόπελο που βρίσκεται σήμερα η πατρίδα.