Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος
Χέρια απλωμένα για μια σακούλα τρόφιμα. Αλλά μη χαλάμε τη ζαχαρένια μας. Σημασία έχει να «Μένουμε Ευρώπη». Ε;
***
Ουρές εκατοντάδων μέτρων για ένα κομμάτι φαγητό. Και τι πειράζει αφού «Μένουμε Ευρώπη». Ε;
***
Συνωστισμόςχιλιάδων ανθρώπων, διαπληκτισμοί, πλιάτσικο για ένα δωρεάν «γεύμα», άνθρωποι να ψάχνουν φαγητό σε κάδους σκουπιδιών. Το παν, όμως, είναι να «Μένουμε Ευρώπη». Ε;
***
Μακάρι αυτή να ήταν μια πλαστή εικόνα για την Ελλάδα. Μακάρι να ήταν προϊόν της «μονταζιέρας» κάποιου «αντιευρωπαϊκού λαϊκισμού».
Δυστυχώς είναι η πραγματική Ελλάδα των εκατομμυρίων ανθρώπων που έχουν μια κάπως διαφορετική άποψη για το «ευρωπαικό ιδεώδες» από αυτή που λανσάρει το «Ποτάμι» του Θεοδωράκη.
***
Αυτή είναιη Ελλάδα στην οποία φυσικά και δεν μένουν ούτε οι εγχώριοι ούτε ξένοι δυνάστες της. Και την κατάντησαν έτσι τα ταξικά συμφέροντα που βαφτίζονται «εθνικά ιδεώδη» από τους φορείς του πιο ειδεχθούς «ποπουλισμού»: Του καθεστωτικού.
Αυτήη Ελλάδα, που σχηματίζονται ουρές χιλιομέτρων για μια σακούλα ντομάτες, είναι η Ελλάδα της κλεμμένης αξιοπρέπειας των συσσιτίων και των αστέγων. Η μαραμένη Ελλάδα του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων. Η Ελλάδα των μαγκαλιών. Η Ελλάδα των χιλιάδων νέων που μεταναστεύουν στο εξωτερικό. Η Ελλάδα της οθωμανικού τύπου φορολεηλασίας. Η Ελλάδα των 700.000 παιδιών που υποσιτίζονται.
Αυτή είναι η Ελλάδα του «Μένουμε Ευρώπη». Και εδώ δεν υπάρχει καμιά «δημιουργική ασάφεια»…
***
Στην Ελλάδα του «Μένουμε Ευρώπη», εκείνοι που μας απειλούν ότι θα γίνουμε… Ζάμπια, είναι οι ίδιοι που έχουν φροντίσει να επικρατούν κοινωνικές και εργασιακές συνθήκες Σομαλίας. Τουτέστιν:
Εκατομμύρια ανθρώπους που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας.
Ένα εκατομμύριο αφανείς ανέργους που ενώ εργάζονται παραμένουν απλήρωτοι έως και 12 μήνες.
Διεύρυνση της εισοδηματικής ανισότητας των πλουσιότερων με τους φτωχότερους Έλληνες κατά 7,5 φορές. Γεγονός που φέρνει την Ελλάδα στην πρώτη δεκάδα των χωρών με τις μεγαλύτερες ανισότητες παγκοσμίως, να κονταροχτυπιέται για την «πρωτιά» με τη Χιλή, το Μεξικό και την Τουρκία!
Χιλιάδες εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα που αντί για μισθό αμείβονται με… κουπόνια αγοράς προϊόντων από σούπερ μάρκετ.
Αυτή είναι η Ελλάδα για την οποία οι «σωτήρες» της, με σημαιοφόρο τον συνήθη… διαδηλωτή Άδωνη Γεωργιάδη, διαλαλούν: «Μένουμε Ευρώπη».
***
Στην Ελλάδα του «Μένουμε Ευρώπη», αυτοί που εξαπατούν τους ψηφοφόρους και τους υπερασπιστές τους βαφτίζοντας «δικά μας» τα δικά τους ρόλεξ και τα δικά τους Καγέν, είναι οι ίδιοι που έχουν επιβάλλει μισθούς Βουλγαρίας.
Επτά περίπου στους 10 εργαζόμενους αμείβονται με λιγότερα από 1.000 ευρώ το μήνα.
Τέσσερεις στους 10 εργαζόμενους (ποσοστό 40%) αμείβονται με κάτω από 630 ευρώ καθαρά το μήνα.
Το 30% των μισθωτών που ασφαλίζονται στο ΙΚΑ (τρεις στους δέκα) έχουν μηνιαίο εισόδημα κάτω ή στα όρια του κατώτερου μισθού ενός ανειδίκευτου εργάτη (586 ευρώ μεικτά).
Το 25% του εργατικού δυναμικού αμείβεται με μισθό χαμηλότερο από εκείνον του ανειδίκευτου εργάτη.
Το 51% των νέων εργασιακών συμβάσεων που υπογράφονται στον ιδιωτικό τομέα είναι υπό το καθεστώς της μερικής απασχόλησης, τουτέστιν μισθός κάτω των 500 ευρώ το μήνα.
Χιλιάδες νέοι έως 25 ετών εργάζονται ακόμα και για 180 ευρώ το μήνα σε 4ωρη απασχόληση ήτοι… για 2,25 ευρώ την ημέρα.
***
Στην Ελλάδα του «Μένουμε Ευρώπη» η πλειοψηφία του λαού έχει περιέλθει σε κατάσταση χειρότερη και απ' αυτή της χρεοκοπίας. Ένα και μόνο στοιχείο αρκεί: Τα ληξιπρόθεσμα χρέη σε Τράπεζες, Δημόσιο και Ασφαλιστικά Ταμεία έχουν εκτιναχθεί πάνω από ολόκληρο το ΑΕΠ της χώρας!
***
«Μένουμε Ευρώπη», λοιπόν. Αλλά λίγη ειλικρίνεια δεν βλάπτει. Το «Μένουμε Ευρώπη», είτε με τη μορφή του «Ανήκομεν εις την Δύσιν» είτε με τη μορφή της «διαπραγμάτευσης» που παρατείνει τα παλιά Μνημόνια και οδηγεί σε «47 σελίδες» νέα Μνημόνια, αφορά σε μια «Ευρώπη» που τη λένε «Ευρωπαϊκή Ένωση», εξουσιάζεται από τους Σόιμπλε και έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε Βουλγαρία (στους μισθούς), την έχει μετατρέψει σε Σομαλία(στα κοινωνικά δικαιώματα) και την έχει ξαναγυρίσει να μοιάζει με «οθωμανικό βιλαέτι» (στους φόρους).
***
«Μένουμε Ευρώπη», λοιπόν. Αλλά ας μην κλείνουμε και τα μάτια. Σε αυτή την Ελλάδα, αυτής της «Ευρώπης», οι συγκλονιστικές εικόνες που προηγήθηκαν αποτυπώνουν αυτό ακριβώς που ζουν τεράστια στρώματα του πληθυσμού.
Είναι εικόνες που επαναλήφθηκαν δεκάδες φορές αυτά τα χρόνια στην Νέα Σμύρνη. Στο Περιστέρι. Στον Κολωνό. Στη Δραπετσώνα. Στη Νίκαια. Στο Μενίδι. Στην Ελευσίνα. Στη Θεσσαλονίκη.
Εικόνες που ανάμεσα στα άλλα αποκαλύπτουν και τούτο: Την απέχθεια που τρέφουν προς τον λαό όλοι εκείνοι οι χορτάτοι του «εστέτ ανθρωπισμού», οι «κομιλφό» της τάχα μου ευγένειας, που όταν τους δείχνεις αυτές τις εικόνες, όταν μιλάς γι’ αυτές τις εικόνες, εκείνοι σπεύδουν να σε καταγγείλουν για… «λαϊκισμό» (!), χρησιμοποιούν ακόμα και την γελοιότητά τους σαν πανοπλία, αρχίζουν από τα χαρακώματα της Βορείου Μυκόνου διάφορα εμβριθή περί… Βορείου Κορέας και απαντούν: «Μένουμε Ευρώπη»...
