Λοιπόν,
υποτίθεται πως η κρίση αφορούσε την προσπάθεια για μείωση του δημόσιου χρέους. Ύστερα από 5 χρόνια σε απόλυτους αριθμούς το χρέους έχει μειωθεί από τα 329 δισ (114% του ΑΕΠ) στα 324 δισ (181% του ΑΕΠ)
Στο μεταξύ συνέβησαν τα εξής:
- η ανεργία από το 9% έφτασε στο 27% ενώ μόνο το 15% συνόλου παίρνει επίδομα ανεργία ενώ προ κρίση έφτανε στο 40%
- τα ποσοστά που αδυνατούν να καλύψουν βασικές τους ανάγκες αυξήθηκαν από 11% σε 20%
- πάνω από ένα εκατομμύριο συμπολίτες μας ζουν σε νοικοκυριά που δε δουλευει κανείς ή εργάζεται λιγότερο από 3 μήνες το χρόνο
- ο δείκτης φτώχειας αυξήθηκε από το 20% στο 35%
-οι δαπάνες για την υγεία μειώθηκαν κατά 25%
- η βρεφική θνησιμότητα αυξήθηκε κατά 51%
-ο άστεγοι από 8000 ξεπέρασαν τους 20000
-το μερίδιο της εργασίας στο αεπ μειώθηκε από το 64% στο 54%
-οι μισοί συνταξιούχοι παίρνουν σύνταξη μικρότερη των 500 ευρώ
- η μέση αγοραστική δύναμη από 84% του μέσου όρου των 15 χωρών της ΕΕ (προ διεύρυνσης του 2004) έφτασε στο 65%
- ΟΙ μισθωτοί ως σύνολο έχουν χάσει το 1/3 της αγοραστικής τους δύναμης
- Η σχέση του πιο πλούσιου 20% με το πιο φτωχό 20% πήγε από το 5,6/1 στο 6,6/1.
Τα υπόλοιπα τα καταλαβαίνεις από μόνος σου...
«...μας έλεγαν θα νικήσετε όταν υποταχτείτε.
Υποταχτήκαμε και βρήκαμε τη στάχτη.
Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν αγαπήσετε. Αγαπήσαμε και
βρήκαμε τη στάχτη.
Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν εγκαταλείψετε την ζωή σας.
Εγκαταλείψαμε τη ζωή μας και βρήκαμε τη στάχτη....»
Γ. Σεφέρης
ΟΧΙ στο Φόβο
ΟΧΙ στη Συμφωνία