Δομνίστα- Μεσούντα. Το τέλος (;) μιας διαδρομής
της Βασιλικής Λάζου
Στις 7 Ιούνη 1942, 14 μήνες μετά από την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων και την Κατοχή της χώρας από τις δυνάμεις του Άξονα, ο Άρης Βελουχιώτης (κατά κόσμον Θανάσης Κλάρας) επικεφαλής μιας μικρής ένοπλης ομάδας ξεκινούσε από τη Δομνίστα Ευρυτανίας μια μεγάλη πορεία προς το Λαό και την ελευθερία του. Μέσα σε λίγους μήνες οι πρώτες αντάρτικες ομάδες θα ξεπεράσουν τις δυσκολίες και θα μετεξελιχθούν σε έναν αξιόμαχο και μαζικό λαϊκό στρατό, τον θρυλικό ΕΛΑΣ των χιλιάδων αγωνιστών της Λευτεριάς και της Λαοκρατίας.
Τρία χρόνια και κάτι μέρες αργότερα, πάλι Ιούνη, στις 16, ο «Πρώτος του Αγώνα» αποκηρυγμένος από το Κόμμα του το ΚΚΕ, αποκομμένος από τις οργανώσεις, κυνηγημένος από την Εθνοφυλακή και τις παρακρατικές συμμορίες αυτοκτόνησε στη Μεσούντα της Άρτας μαζί με το πρωτοπαλίκαρό του, τον Τζαβέλα. Τα κεφάλια τους αποκόπηκαν και εκτέθηκαν σε κοινή θέα κρεμασμένα σε έναν φανοστάτη στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων. Στο ίδιο μέρος που – τι ειρωνεία – μόλις τέσσερις μήνες νωρίτερα ο γραμματέας του ΕΑΜ Μήτσος Παρτσαλίδης αιτιολογώντας τη Βάρκιζα παρείχε διαβεβαιώσεις για τις μεγάλες δυνατότητες του κινήματος να επιβάλει μια ομαλή δημοκρατική εξέλιξη. …